Klioos kraam. Deel 1

Op den Prince van Oranje.

ORanjen is mijn Heldt van af komst aen-ge-erft,
Een sulcken hooft betaemt een loof dat lancksaem sterft,
Daer onder groeyt 'er vol tien dubbele Laurieren,
Noch zijn 'er by gehaelt van vierderley rivieren,
Nu kroont hy sich met Hulst, en staet my beter aen,
't En kan oock, niet gepluckt, ontgroenen noch vergaen.

Op de wonderlijcke drooghte des Herfsts.

NOvember is aen 't gaen, en stuyft in Hulster Landt,
Als stondt de wereldt in der lange dagen brandt;
Gepluimde Jonckerkens, die noode zijt bestoven,
Beklaeght dit stuyven niet, 't is stof om Godt te loven.

Constanter.