Op de Doodt Van den dapperen Zee-Held Jan van Galen, Amiraal in de Middel-landtsche Zee.
't EN zyn geen Helden, die den goude deegen dragen,
Noch proncken met de vlagh, in Zee, als Amiraal;
Maar die voor 't Vaderlant, haar lyf en leven wagen,
En schrikken noch voor vuur, noch voor 't geweld van 't staal.
Die blinken naa haar doodt, in goud of in metaal.
De Faam had nauwlikx 't lof des Helt vol uit gezongen,
Of d' edle ziel die stort en breekt tot door de lucht.
Dien Herkles, die onlangs den helhondt had besprongen,
En joeg 't gedrogh, met al zyn reekels, op de vlucht:
Die sterft voor 't lant, en 't lant besterft op dat gerucht.
Een lieflyk luchje quam van over Zee gevlogen,
En bragt in Nederland, wat nieuws voor blyde maar.
Men zagh het volk de vreugt en blyschap uit de oogen,
Men daght niet eens op schaa, geleden jaar op jaar.
Men vraagt maar, is den Helt ook buiten doots gevaar.
Men zeit hy mist zyn been, maar heeft zyn arm behouwen,
Daar hy voor de eer van 't landt, en nut van dezen staat,
Noch mee den sabel voert, en dondert met kartouwen,
En moedigt dus zyn volk; zoo helden, wreekt de smaat,
Wie sterft voor 't Vaderlant, die sterft als een soldaat.
De tweede boô verschynt, maar brengt ons droeve maare,
Vervolgt de Zee-triomf, wel door den Heldt behaalt;
Maar komt de staat van 't landt met zyne doodt bezwaare,
Die dieper in het hert, als al de vreugde daalt.
O zegen, veel te duur, met Helden-bloet betaalt.
| |
Het woest gedrogh, byna door zyn gewelt verslonden,
Die kruipen in 'er nest, en lacchen om die nood:
De bloed-hond, krult zyn staart van vreugd' op binnen Londen
En voelt niet eens 't verlies, van schier een heele vloot.
Maar Helden-moorders zyn te graag op Helden doodt.
Die pesten, om voor 't volk, haar glory op te pronken,
Blanketten 't voorhooft van den staat, met wat fenyns,
Men blaast 'er staagh, triomf, uit naare moort-spelonken,
De zeegen vloeit 'er staag, men geeft het recht wat schyns.
Maar ach! den Duivel speelt, den Engel door de gryns.
Den grooten Hartog laat, o roem der Amiralen!
U lof trompetten, op al d' oevers van 't Oscaan.
Livorne eert het lijk, en laat de naam van Galen
In Marmer houwen, met al d' overwonne vaân,
En Zee-triomfen voor het Vaderland gedaan.
T. Asselyn.
|
|
Auteursrechtvrij