Kijk eens hier, Ernest!
Kijk eens hier, Ernest! welke mooije Poppen! riep de kleine Pauline, terwijl zy haren broeder naar eenen grooten speelgoedwinkel trok, dien zy voorby gingen.
He! wat zou ik gelukkig zijn als ik eens zulk een Pop had! Maar ik ben al voor veertien dagen geleden jarig geweest, en heb dus geen cadeautjes meer te wachten.
Het meisje dat aldus sprak was een lief en aardig kind, altijd zoet, zachtzinnig en vriendelijk; hierdoor werd zy dan ook bemind door ieder, die haar kende, maar bovenal door haren broeder Ernest.
Hy had den wensch van zijne lieve zuster gehoord, en hy besloot dadelijk om uit zijn spaarpot aan haar verlangen te voldoen: en nog denzelfden avond ging zijne goede Mama met hem, voor zijn eigen geld, een mooije Pop koopen, die daarop stilletjes in de slaapkamer van Pauline, terwijl zy sliep, werd neêrgezet.
Auteursrechtvrij