Kinderen voor kinderen

[p. 8]

Naam: Jubitana Chalagi 13 jaar

School: Renckewitzschool

Klas: 6

Panka

Netheid is erg belangrijk voor ons allen. Je omgeving schoon houden, je lichaam goed verzorgen, is even belangrijk als eten en drinken. En dit moeten wij aan de kinderen leren. Wil je een gezond land, dan moet je gezonde mensen hebben.

Panka woonde met zijn ouders in een klein dorp aan de Surinamerivier. Het dorp was heel mooi, met veel bos, heel veel mooie vogels en natuurlijk ook andere dieren. Maar Panka was een stoute jongen. Hij was lui en slordig. En had de lelijke gewoonte om alles wat men in de omgeving plantte te vernielen. Ook alles van zijn ouders vernielde hij.

Als hij een mooie vogels zag, wilde hij die doden. Zag hij ergens een mooie bloem, dan plukte hij die om direct daarna weg te gooien. Op school deed hij z'n best ook niet. Geregeld spijbelde hij en probeerde andere jongens mee te nemen. De juf had erg veel geduld met hem, maar het lukte haar niet om hem te veranderen.

Zijn ouders wisten geen raad met hem. Panka's hut leek op een vuilnisbelt.

Zo slordig was hij. Als er in het dorp een feest was, spraken de mensen altijd over hem. Men vond dat hij een slecht voorbeeld was voor de kinderen van het dorp. Men lachte hem uit.

[p. 9]

Zijn ouders konden de lelijke dingen over Panka niet meer aanhoren. Op een dag nam Panka's vader hem goed onder handen. ‘Panka’, zei zijn vandar, ‘aan jouw slordigheid en vernielzucht moer er nu een eind komen. Laat de dieren en planten met rust.’

Panka vond het niet leuk dat zijn vader hem een standje had gemaakt. Hij was boos en besloot het bos in te vluchten. Zijn moeder huilde zo en probeerde hem tegen te houden, maar hij luisterde niet. Hij huilde en zei: ‘Ik hoop dat de bosgeest mij opeet. Ik ga weg.’

Dagenlang zwierf hij in het bos zonder te eten en te drinken. Hij was zo zwak geworden dat hij bijna niet meer kon lopen. Hij wilde net onder een boom gaan liggen, toen hij een kamp zag.

Panka klopte op de deur en die vloog open en een oude vrouw met een lange neus stond te schreeuwen: ‘Hoe durf je hier aan te kloppen. Weet je niet dat de bosgeest hier woont.’ ‘Dan ben ik blij,’ zei Panka huilend. De vrouw keek hem heel verbaasd aan en zei: ‘Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Wat voor grappen zijn dat jongen?’

‘In mijn dorp houdt niemand van mij, omdat ik slordig ben.

Ik kap ook alle mooie planten van de dorpelingen en ik pluk al de mooie bloemen.

Ik dood ook al de mooie vogels, daarom is mijn vader zo boos.’

‘Maar dat is niet leuk jongen. Kom snel naar binnen voordat de bosgeest komt. Ga onder het bed schuilen.’

Toen het donker begon te worden en alle dieren in het bos een plekje zochten om te slapen, kwam de bosgeest thuis. ‘Vrouw!’, bulderde hij, ‘Ik ruik mensenvlees.’ ‘Je bent gek, je ruikt hertenbloed wat ik voor je heb klaargemaakt’, zei de vrouw. ‘Kijk maar in de kalebas.’ Toen de bosgeest zijn maag

[p. 10]

[p. 11]

vol gegeten had, bracht de vrouw Panka naar buiten. ‘O, mijn vrouw heeft voor me gelogen, er was dus inderdaad een mens in huis.’

‘Lieve man, ik smeek je, eet hem niet op, maar help hem. Hij heeft problemen met zichzelf. Geef hem een lekker bad en leer hem hoe hij voor zichzelf en voor het bos moet zorgen. Leer hem hoe hij een kostgrondje moet opknappen en een vlechtwerk moet maken. Leer hem ook hoe hij een korjaal moet maken.’ De bosgeest heeft alle goede dingen over de natuur aan Panka geleerd. Zijn luiheid en slordigheid heeft hij ook afgeleerd. Op een dag zei hij tegen de bosgeest: ‘Ik ben erg blij dat je mij geholpen hebt. Voortaan zal ik letten op het milieu en vriendelijk zijn voor alle dieren in het bos.’ Hij keerde terug naar huis. Zijn ouders waren heel blij. In het dorp sprak nu iedereen over de goede dingen die Panka deed.

Zijn ouders hoefden zich nooit meer voor hem te schamen.