Letterkundig Jaarboekske van Jong Dietschland voor 't Jaar O.H. 1901

[p. 24]

A.V.V. V.V.K.

Vliegt de Blauwvoet,
Storm op zee!

Men zegt mij dat de wereldvorst
Het water palen durfde zetten;
Men zegt mij dat de kranke mensch
De zeeën onderwierp aan wetten!...

Dat hij, verwaand, op 't krakend hout
Zijn brooze leven durfde wagen
Dat hij den wijden Oceaan
Een schattingsgeld bestond te vragen!...

En de ongetemde, wilde zij
Het menschelijk gezag erkennen?...
En kon zij, nooitgeteugeld nog
Zoo licht het slavenjuk gewennen?...

Een wijle, ja, maar dra verbrak
Zij botseklotsend paal en perken,
Als wilde zij, de vrije zee,
Bespotten 's menschen kinderwerken.

Ze ontwaakte en in den ondergrond
Ontbond ze haar wilde barenkrachten
Om hem den orelog te doen
Die haar vermogen dierf verachten:

[p. 25]

 

Het storremde: en 't kloekste schip

 

Dat op haar watervlakten rende,

 

Zij joeg het 't luchtruim in en dolf

 

Het in den afgrond, de ongemende!

 

 

 

O fiere Vlamen, lijk de zee

 

Verschaftet gij aan vreemde landen

 

Uw dienstbaarheid, en lijk de vloed

 

Verdroegt ge, een tijd, hun dienaarsbanden.

 

 

 

Edoch, wanneer de Romerheld

 

- Uw boeienvracht te dichte knelde,

 

't Was toen dat Menapierenbijl

 

Het eerst uw mannennaam vermelde,

 

 

 

Wanneer dan weer de fransche vorst

 

Den laatsten storrem had vergeten,

 

't Was toen dat gij in 't Zwetsersbloed

 

Uw Slavenjuk hebt afgesmeten,

 

 

 

Het storremde over honderd jaar

 

Omdat zij u een ander leven

 

Bevolen; nu en stormt gij niet,

 

Wanneer zij u den doodsteek geven?!...

 

 

 

Verbreekt, verbreekt uw schandig juk

 

En bruist gelijk de waatren bruisten;

 

Of zijt gij ook geen Wikingskind?...

 

De kluister past geen vrije vuisten!

 

 

 

‘Donar.’