Jaarboek van het Taalverbond. Jaargang 2

[p. 1]

Bijdragen der leden.

[p. 3]

De Dag verzwond....
(Pantoen)

Toen vlood hij ijlings, met een hoonlach, heen

En liet mij, arme, met mijn leed alleen....

Hélène Swarth.

De zon zonk weg, het maantje klom, -
De dag verzwond in 't duister Niet....
- De mist verspreidde zich alom,
De vogel zweeg zijn liefdelied!

De dag verzwond in 't duister Niet,
De bloemenkelkjes vouwden toe.....
- De vogel zweeg zijn liefdelied,
Mijn hart werd droef en levensmoê!

De bloemenkelkjes vouwden toe,
De dauw viel op het grasfluweel....
- Mijn hart werd droef en levensmoê;
De nacht brak aan, - ik leed zooveel!

De dauw viel op het grasfluweel,
Op ieder bloempje blonk een traan....
- De nacht brak aan, - ik leed zooveel,
En niemand wou mijn wee verstaan!

[p. 4]

 

Op ieder bloempje blonk een traan,

 

Rond mij lag alles doodsch en stil....

 

- En niemand wou mijn wee verstaan,

 

't Werd in mijn ziel zoo ijzig kil!...

 

 

 

Rond mij lag alles doodsch en stil,

 

Uit ieder oog viel mij een traan...

 

- 't Werd in mijn ziel zoo ijzig kil;

 

Ik leek een lijk in 't lîcht der maan!...

 

 

 

Uit ieder oog viel mij een traan,

 

'k Wist niet waarvan, 'k wist niet waarom!

 

- Ik leek een lijk in 't licht der maan!...

 

De zon zonk weg, het maantje klom....

 

 

 

Isidoor Albert.