Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 1848

[Levensbericht van Finn Magnussen]

8. Ten aanzien van den beroemden Noordschen Oudheidkundige, Finn Magnusen, op den 27 Aug. 1781 te Skalholt, uit een der oudste en edelste geslachten, op IJsland geborenen den 24 Dec. 1847, als Hoogleeraar en Archivarius, te Koppenhagen overleden, komt het minder te pas hier in vele bijzonderheden te treden. Zijne eerste opleiding ontving hij van zijnen vaderlijken oom, Hans Finnsen, Bisschop van IJsland, volbragt zijne Regtsgeleerde studiën te Koppenhagen, bekleedde, in 1803 in zijn vaderland weêrgekeerd, dáár verschillende administratieve betrekkingen, maar werd in 1815 als Hoogleeraar naar de Hoogeschool van Koppenhagen geroepen en daar eerlang ook als Archivarius van het Rijks-Archief aangesteld. In deze betrekking heeft hij sedert zijnen roem als Noordsch Archaeoloog gevestigd. Vooral deed hij zulks door zijne opmerkingen over de

[p. 46]

oude woonplaats en de verhuizingen van het Kaukasische menschenras (1818); zijne: Bidrag til Nordisk Archaeologie (1820); zijne medewerking aan de beide laatste Deelen van de groote uitgave der Edda, (1818-1828); zijn daarbij gevoegd: Lexicon Mythologicum (1828); zijne met belangrijke aanmerkingen verrijkte volledige Deensche overzetting dezer merkwaardige aloude IJslandsche gedichten (Aldre Edda, oversat og forklaret, 4 Deelen. Koppenh. 1821-1823); zijne uiteenzetting der Edda-leer (Eddalären og dens Oprindelse, 4 D. Koppenh. 1824-1826); zijne verklaring van het Runenschrift (Runamo og Runerne, Koppenh. 1841, 4^o); zijnen arbeid voor de Geschiedenis en Oudheden van Groenland (Grönlands historiske mindesmärker, 3 D. Koppenh. 1838-1842), gelijk door vele andere belangrijke geschriften, die hem een' Europeschen naam hebben verworven. Onder zijne opmerkelijke levensbijzonderheden mag worden gemeld, dat hij, als kind van drie jaren, niet dan met groote moeite, uit de puinhopen, van een, door eene aardbeving ingestort, huis werd gered; dat toen Jörgen Jörgensen, een weggeloopen matroos, in 1809 zich tot Koning van IJsland opwierp, Finn Magnusen hem kloekmoedig weêrstand bood, maar tijdelijk genoodzaakt werd, zijnen post en zijn vaderland te verlaten; en dat hij in de laatste jaren, als gekozen afgevaardigde voor IJsland en de Faroër-eilanden, de belangen zijns vaderlands met vuur heeft behartigd.

Onze Maatschappij had sedert 1842 de eer hem onder hare buitenlandsche leden te tellen.

Men zie over Magnusen, Conversations-Lexicon, (Leipz. 1846 IX B.) i.v. Algem. Konst- en Letterbode. 1848 n^o 6. Nouv. Annales des Voyages, 1848 Janv. p. 1201.