Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

t'Samen-spraeck tusschen een Joncker en een Harderin:

Stemme: O doelwit van de min.

[p. 39]

 

ICk groet u Herderin,

 

Och bloemtje van der heyde,

 

Mijn schoonste Veld-godin,

 

Mocht ick nevens u zijde,

 

U Schaepjes helpen leyden,

 

Ach mijn waerde Engelin,

 

Laet my in u geselschap wesen,

 

Ach mijn schoonste uytgelesen,

 

In het Wout, in het Wout,

 

Och schoonste Maeght,

 

Die mijn jongh hert behaegt.

 

Geen Joncker op het veld,

 

En sal my noyt bekooren;

 

Vertreckt, en weest niet ontstelt,

 

'k Ben voor u niet gebooren,

 

't Is al moeyte verlooren,

 

Daerom my niet meer quelt,

 

Mijn Herder op de weyde,

 

Sal mijn Schaepjens wel geleyden,

 

Joncker gaet,

 

En blijft niet staen,

 

Mijn Herder komt daer aen.

 

O liefste Herderin,

 

Ick moet u openbaren,

 

Mijn suyvere puere min:

 

Laet uwen Herder varen,

 

Gy sult zijn uyt bezwaren,

 

En zijn als een Koningin,

 

Soo ghy met mijn wilt treden,

 

Veel vermaeck en vrolijckheden,

 

In het hof, In het hof,

 

Sult ghy ontfaen,

 

Lief wilt dan met my gaen.

 

In 't wout is groot pleysier,

 

'k Lagh met u Hoofse zeden,

 

Ick hoor de Vogels hier,

[p. 40]

 

En 't Nachtegaeltjen meden,

 

Fluyten te samen heden,

 

Op 't velt lustigh tierelier,

 

Als wy zijn onder de boomen,

 

By een schoon klaer water-stroomen,

 

Coridon, Coridon,

 

Speelt op sijn riet,

 

En ick singh een nieuw Lied.

 

Och Silvia mijn schoon,

 

Denckt als 't begint te waijen,

 

Dan krijght ghy voor u loon,

 

Veel regen in de weijen,

 

Dan siet men u in 't lyen,

 

't Water druypt van u persoon:

 

Laet toch al u slavernyen,

 

'k Sal u Pagien en Lakeyen,

 

Hueren gaen, Hueren gaen,

 

Van stonden aen:

 

Om u te dienen gaen.

 

't Is voor my geen verdriet,

 

En ick en acht geen regen vlagen,

 

'k Loop met mijn Herder siet,

 

Onder die groene hagen,

 

Ghy sult my niet behagen,

 

Joncker doet geen moeyt voor niet,

 

'k Lach met alle u flattagie,

 

Met u Lakeyen en Pagie,

 

Treckt vry voort, Treckt vry voort,

 

Na 't Hof met schant,

 

Ick blijf hier op het Landt.

 

Moet ick dan henen gaen,

 

O schoone Herderinne,

 

Laet my 't minst ontfaen,

 

En laet my toch verwinne,

 

Een kus van wederminne,

 

Voor mijn afscheyt nu voortaen,

[p. 41]

 

Sylvia moet ick u derven,

 

Laet mijn doch min verwerven,

 

Eer ick ga, Eer ick gae,

 

Met groote pijn,

 

Al van u soet aenschijn.

 

Adieu och Joncker gaet,

 

Ick wil u gaen begeven,

 

Treckt na 't Hof metter daet,

 

Wilt daer soentjes geven,

 

Adieu hoop van mijn leven,

 

Die noch in mijn jonck hert staet.

 

Adieu Joncker treckt vry henen,

 

Draegt na 't hof u twee blauwe schene

 

Komt niet meer, Komt niet meer,

 

Soo licht van sin,

 

In 't veld by een Herderin.