Hymni, ofte Loff-sangen op de Christelijcke feest-dagen

Den xlix. Loff-sangh,
Verhalende de Crachten, die den H. Geest in ons werckt: beteyckent doorden Windt, tot Troost ende Vermaninge der Christenen.

[fol. 46v]

⁺
GODT zijn Schat-Camer heeft on-sloten:
Ghy Volckeren nu weest verblijdt:
Zijn GEEST hy mildt heeft uyt-gegoten
In dees Genaden-rijcken tijdt.
Veel schoon Rivieren doet hy vlieten
Al uyt het Hemelsch Paradijn:
Zijn VVateren hy laat aff-schieten
Goudt, Paerlen sijn van grooten prijs.

2   Die in dit VVater haar gaan baden,
Vry van des SATANS Listen sijn.
Wel dien Mensch die soo is beraden,
Dat hy aff-wasschet Ziels fenijn.

Een Windt wy hoorden snellijck ruyssen,

(O VVindt, o lieffelijcken VVindt)
Wilt in ons Oor gestadigh suyssen,
Op dat wy Hemelsch sijn gesint.
3   Ghy VVindt den Mensch, seer droeff van sinnen
Door Sond', en GODES Toorn vermoeyt,
Verquickingh geeft, en doet verwinnen

+ Op den 218. Psal.

[fol. 47r]

 

Al 'tOn-cruydt quaad in't hert gegroyt.

 

Dien ghy hoogh-vaerdigh hier siet draven,

 

Met cracht ghy haast ter Aerden slaat:

 

Met vruechdt ghy brenght in 'sHemels Haven

 

Die ned'righ 'sVVereldts Pracht versmaadt.

 

4   Die dan wil dat dees VVindt sal blasen

 

In't Seyl van zijn geloovigh Schip.

 

Moet naarstigh schouwen 'tydel rasen

 

Der VVereldt, als der Sonden-klip.

 

O die van herten is genegen

 

Tot rechte Lieffd' en Heyligheydt,

 

Sal GODT zijn Zegen mildt toewegen,

 

Van nu tot in-der eeuwigheydt.