Schets.
Zijn arm, die op de canapé gerust had, waarin zij in de schemering zaten, werd om haar slanke leest geslagen.
‘Clara,’ fluisterde hij ‘wij zullen immers heel gelukkig zijn?’
Een teeder zuchtje was het eenige antwoord, en dichter drukte zij hem aan haar hart.
Over het duister wordende landschap lag de Octobernevel, gloeiend in de wegstervende stralen der zon. Het geluid van een ritselenden tak was het eenige wat gehoord werd; een atmosfeer van vredigheid heerschte rondom. Bliksemsnel vloog een gedachte door het hoofd van den jongen man.
‘Clara,’ zeide hij, na een lange pauze, ‘kun je koken?’
Lang toefde het antwoord.
Dan verhief zij zich kaarsrecht van de rustbank, keek hem strak in de oogen en antwoordde plechtig:
‘Reginald, ik kan aardappelen koken op vijftien verschillende manieren!’
Dan legde zij haar hoofd weder aan zijn borst en in haar rose oor klonk als een gehuil van vreugde.
Zacht daalde de zon aan de kim.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd