Ook een request.
De heilige Martinus van Tours was geboren in het jaar 316 te Sudaria in Pannonië en stierf te Tours in het jaar 400. Eerst was hij een Romeinsch soldaat, evenals zijn vader; later werd hij Christen en bisschop. Wellicht is er onder al de heiligen geen enkele, die ooit in Frankrijk meer vereering heeft genoten dan deze energieke bestrijder van het heidendom en verwoester van afgodstempels in Gallië. Ter zijner eer onthieven de koningen van den Merovingischen stam de stad Tours van alle schattingen, en zijne kerk was de allerheiligste en onschendbaarste vrijplaats. Derwaarts vluchtte in het jaar 580 koning Chilperick's jongste zoon, Meroven, voor de vervolgingen zijner boosaardige stiefmoeder Fredegunde, die alreeds zijne broeders en zusters had doen vermoorden, nadat zij tusschen haren gemaal en diens kinderen uit het eerste huwelijk op listige wijze net zaad der tweedracht had gestrooid. Chilperick waagde het niet, zijn zoogenaamd muitzieken zoon met geweld uit de kapel van den heiligen Martinus te laten verwijderen, in de vaste overtuiging, dat zulk eene schending der vrijplaats ten strengste gestraft zou worden. Intusschen wilde hij toch ook het slachtoffer zijner door Fredegunde aangehitste woede niet laten ontsnappen, en in die verlegenheid kwam hij op een zonderlingen inval. Eigenhandig schreef hij aan den 180 jaar te voren gestorven heilige een brief, en verzocht hem daarin nadrukkelijk om de uitlevering van zijn weerbarstigen zoon. Het request werd op Martinus' graf gelegd, met een blad perkament er naast, waarop de heilige zijne beantwoording van het liefdelooze smeekschrift kon schrijven. Martinus was echter barmhartiger dan de wreede vader: het antwoord volgde niet, en Meroven genoot een geruimen tijd de bescherming van den heilige, zoolang hij in de kerk bleef. Toen hij zich echter op zekeren nacht onvoorzichtig naar buiten waagde, werd de ongelukkige door de op den loer liggende spionnen gegrepen en op bevel van zijn waanzinnig
verblinden vader doodgeslagen. Daarover verheugde de bloeddorstige Fredegunde zich niet weinig. Eenige jaren later liet zij haren door gewetenswroegingen gefolterden gemaal door moord uit den weg ruimen; en in een vreeselijken aanval van woede sloeg zij met het deksel van een kist hare eigene dochter Rigunt dood. Daarop bestuurde de geduchte vrouw als regentes het rijk met verstand en wijsheid en liet het in bloeienden toestand na aan haren zoon Lotharius, toen zij in het jaar 597 stierf.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd