Hollands Maandblad. Jaargang 2006 (698-709)

[p. 72]

Aanzoek
Co Woudsma

Schitterend onbelangrijk is het leven,
een schilderij dat niets voorstelt.

Beschimmeld bolletje
in een enorm heelal!

Wieren, sponzen,
varkens, mensen.

Hoe niets een zesmiljardste van de mensheid,
twee zesmiljardste.

En hoe oneeuwig een eeuw,
een heel dun laagje rots.

Dus waarom niet met mij
een cola drinken?

Dus waarom niet met jou
achter een struik en voor de wet getrouwd?

Het raken

De zomer is voorbij,
muggenbloed siert al mijn wanden.

Buiten volg ik het gestolde spuug,
een speurtocht naar de supermarkt en weer naar huis.

Gehoest, ik hoest terug,
zo blijft mijn adem onbesmet.

Maar onder vrienden zal ik moedig zijn,
doop ik mijn brood in algemene kaasfondue.

[p. 73]

Platonisch

Onze breinen liggen op een tafel,
dicht bij elkaar, volstrekt gescheiden.

Onze hersenen: vadsige kluiten.
Kunnen we denken wat we willen?

We denken aan elkaar, sprietjes ontspruiten,
twijgjes reiken, weelderige stengels
groeien en grijpen.

Nu zijn we een. Met elk, ergens,
een lijf op afstand.

Schemertijd

Graag zou ik eens naar binnen willen
als de lampen branden
in een gewone flat.
Het broertje en het zusje zeg ik kalm gedag.

Ik ben dan niet meer slechts een collectant
maar maak [of: leef?] het leven mee.
Ik zal me echt gedragen
en afscheid nemen na een kopje thee.