Hollands Maandblad. Jaargang 2006 (698-709)

[p. 65]

Vos
Anton Gerits

voor Wim Alings

Een natte winterdag in het nadruipend bos
je weet nog hoe verwachtingsvol het was,
doodstil, de paden drassig en het slapend mos
geborgen onder resten sneeuw en stervend blad
dat zich de hemel bood als scherven donker glas,
hoe alles vredig in zichzelf verzonken leek
- je vroeg je af in welke eeuw - het tegenlicht
de bomen zwart had neergezet als palissade
en hoe je daar naar keek, niet wist waarop je wachtte
en hoe zij even, slechts een oogwenk lang, bewogen
toen daar een schim geluidloos, lijf en staart in lijn,
voorbij schoot, hoe daarna de stilte leegte werd
en jij toen zag dat het een vos geweest moest zijn

Heggenmus

Zo grijs en onopvallend
als een eenzelvig mens,
zijn stem verheft hij amper
daar niets hem overstemt
voor wie hem horen kan.

Zijn niet gezocht bereik
is klein maar onbegrensd,
herkenbaar ook als hij
het zwijgen er toe doet
en naar ons kijkt en wacht.

Hij wordt door weinigen
gehoord en nooit geprezen,
hij is het liefst alleen
laat af bij veel krakeel,
verbaast zich en vliegt heen.