Hollands Maandblad. Jaargang 1993 (542-553)

[p. 34]

[Jan Baeke Gedichten]

Jan Baeke

Paniek

Op een gegeven moment
zullen de aanwijzingen worden ontcijferd.

Het dwaalspoor van zijn jeugd
en zijn verkeerde spijsvertering, maar ook
de fraaie rozentuin en hoe aanhankelijk
zijn honden zijn.
Zij zullen hun aandeel opeisen.
Er zal geen ontsnappen meer mogelijk zijn.

Nog ziet niemand
waar de tijd is aangeland.
Zie je de zwervende gebouwen, nu eens hier
dan in een andere stad
tussen de doden die elders zijn achtergelaten.

Je kijkt naar de portretten.
Je hoort de voetstappen.
De regen valt. Het licht gaat uit.
De moordenaar is in het huis.

Verbintenis

Een man gaat schuil achter zijn bril.
Daarachter flarden van gesprekken
in zijn hoofd, de weg hierheen
de aanspraak (geen)
de opdracht die hem is gegeven.

Hij neemt ze nog eens door, de stappen
(eerst de deur, is hij alleen
tien tellen verder, bij de muur)
dan springt het tellen weer op nul.

Eén twee boom vier raam zes
zeven hond negen nul. Eén.

Een man verlaat zijn woning, is alleen.
Geluid legt aan en mikt.
De één zegt niets, de ander aarzelt
maar hij weet wat hij moet doen.

Een man kijkt om. Geen mens op straat.
Het zonlicht kleurt de bomen groen.