Hollands Maandblad. Jaargang 8 (226-235)

[p. 39]

K.L. Poll
Opstanding

In de nacht van drie op vier
kwamen alle schijngestalten lezend
uit de grond. Verreweg de meesten
waren overleden al heel lang geleden.

Eenmaal in de zeven jaar
staan zij op, schudden zich schoon,
kijken wat er is veranderd
in de steden, welke bomen in de bossen
zijn gekapt, welke boeken zijn verschenen.

In de nacht van drie op vier
kwamen her en der uit de graven
zwartgeworden mensen, lezend
wat hun lievelingsschrijvers -

Eenmaal in de zeven jaar
in het warmst van de zomer
zweven allen boven aarde
die er ooit geweest zijn
prevelend, vrolijk, triljoenen.

In de nacht van drie op vier
kwamen door de droge spleten
al de godvergeten doden
als een plaag, als een grondmist.

Eenmaal in de zeven jaar
wordt het sprookje waar.
Wie leest leeft. Maar om vier uur
in de morgen slikt de grond
allen in. Daar blijft het bij.

De oude dichters wachten af,
trouw aan regels, niemand tot last,
aarzelend in de conversatie,
attent op kruimels, bang voor wilde
gebaren van zichzelf die dood
en onheil brengen aan wie weet
hun hart of hun vergeelde oogwit,
voor ruzie die de kans verkleint
op een herhaling van genot,
voor scheuren in het ijs. Vermijden
is de kunst, onderzoek niet langer.