Hollands Weekblad. Jaargang 4

[p. 34]

F. Sivry

Manager Stengel is ontslagen.
De volheid van de grijze dagen
vergaat. De sarcophagen
staan langs het veld.
Meer is mij niet verteld.
Meer zal ik ook niet vragen.

Een oude man in een tropisch park
werd opgepakt.
Hij keek verslagen naar de flarden
van zijn bruine broek; andere mannen
en een kleine vrouw lachten.
De agenten waren verward
in hun gezicht, gehard
en kalm in handen
en benen. Zijn onderbroek was
rood geruit en nog intact.
Cactussen en palmen
verdroogden in de warme nacht.
Een uur tevoren was er nog geen sprake van.

Zij zong ook over de kast met de koffer erop.
Soms splitste zij een lettergreep
in twee of drie tonen,
dat hing af van de loop naar boven
of beneden die haar stem genomen had,
van ademduur, van de zin en
van de dingen die zij zag, bedacht,
of zich herinnerde van een lied
van daarnet:
over het konijn, het hert en het meisje,
over snoep, aftellend op haar
tien weerbarstige vingertakjes:
taart, lollie, appel, veterdrop.

Nu jij een liedje, zei zij,
en als ik dan begonnen was
nam zij het af met een o ja,
en maakte een nieuw slordig breiwerk
van wat er in en om haar opkwam,
regels herhalend
wanneer zij nog niet wist
welk pad zij zich zou banen
door het woordenbos.

[p. 35]

De gareelgangers

 

Het is daarbinnen veiliger.

 

Andermans sporen lopen niet door wakken.

 

Links verkeer is dronken. Poetsen bakken

 

kwajongens. Het leger is heiliger.

 

 

 

Uit de toon en uit de gratie

 

vallen is eigen schuld. Slaven behoren

 

te weten wat meesters willen horen:

 

lof of welgepaste informatie.

 

 

 

Ook de meesters hebben meesters:

 

hun lichtgeraakt gelijk, hun machtspositie,

 

zorg voor personeel, en voor politie,

 

want vrijen vrijen door, achter heesters.

 

 

 

Over 't paard en naast hun schoenen

 

getild soms, maar nooit naast het pad met hekken

 

aan weerskanten. Spinnijdig als gekken

 

neuzen maken. Zo zijn kampioenen.

 

 

 

Hun weg komt uit bij een rivier.

 

Zij kunnen niet terug. Geen brug. Geen wonder.

 

Zij gaan, lucht happend, massaal, ten onder

 

Als Egyptenaren: voos, boos en fier.