De Hollandsche Lelie. Jaargang 29

Liedje.

Veel liedekens voel ik rijzen,

Al uit er mijn harte zoo diep,

Veel teere en oude wijzen,

Die in droomen ik wakker riep.

En 'k zou er wel willen zingen,

Van tijden zoo lang geleên,

Van blijde herinneringen,

Van vreugden, zoo lang al heen.

Maar mijn pen die wil er niet schrijven

Mijn liedekens zoet en teer,

En mijn boek zal ledig blijven...

Maar mijn vreugde vond ik toch weer.

Ik kan van die vreugde niet zwijgen

Die diep uit mijn hart kwam geweld.

Heel in me voel ik het hijgen

Van weelde, die 'k nooit heb geteld.

O, enkel van vreugde te zingen,

Dat moet toch zoo heerlijk zijn...

Och, mocht van die jubelingen

Mijn liedeke geven een schijn!

JOHAN VAN GALEN LAST.