De Hollandsche Lelie. Jaargang 25

Correspondentie van de redactie met de abonnés

De redactrice van de Holl: Lelie brengt ter kennis van de lezers van dit Blad, dat zij géén manuscripten, of brieven, haar naar aanleiding der redactie-aangelegenheden toegezonden door niet-abonnés, kan beantwoorden langs particulieren weg. De correspondentie in dit Blad dient zoowel tot de beantwoording van brieven, als tot de mededeelingen betreffende aangenomen en geweigerde bijdragen, en zij, die zelve geen abonné of abonnée zijn, kunnen dus niet verwachten langs een anderen dan den correspondentie-weg te worden beantwoord. Wanneer zij door leesgezelschapkring, of samen-lezen, of op welke wijze dan ook, gelegenheid kunnen vinden de correspondentie-rubriek te volgen, dan is de redactrice bereid hen dáárin te beantwoorden.

Op dezen regel wordt voortaan géén uitzondering meer gemaakt, en afzonderlijke nommers, correspondentie-antwoorden aan niet-abonné's behelzend, worden niet meer toegezonden.

Alle Brieven moeten, om in de d.a.v. week omgaand te kunnen worden beantwoord, uiterlijk Zaterdag-ochtend in mijn bezit zijn.

Redactrice.

P.S. Het spreekt van zelf, dat deze regel alleen geldt voor eerstbeginnenden, èn voor briefschrijvers die in de corr: rubriek thuishooren.

Februari II. - Hartelijk dank voor Uw twee brieven. Ik hoop dat ik U toevallig zal leeren kennen. Ik heb namelijk een hekel aan ‘bezoeken om met elkaar kennis te maken.’ 't Lijkt mij altijd, alsof er dan reeds van te voren iets gedwongens en stijfs is in de verhouding. Ja, dat is wáár, dat ik mijn eigen weg ga door 't leven. Dat heeft mij veel strijd en veel lijden gekost, maar ik zou nu niet anders meer willen dan zoo leven als ik doe. Het is zoo heerlijk innerlijk-vrij te zijn. Alleen-staan is het sterkste gevoel wat er is. Maar alleen de sterksten kunnen dat: alleenstaan. Gij behoort tot de uitzonderingen die tevreden zijn met Ellen Stinia's uiteinde. De meeste lezers hebben graag een bevredigend, een verzoenend, opbouwend slot. Maar ik vraag in mijn romans nooit naar wat het publiek graag leest, maar alleen naar werkelijkheid, naar wat ik zie om me heen. Ik weet dat in zulke conflicten of een zich losmaken van alles of een ondergang, in halven waanzin van vertwijfeling, het einde is van 'n wezenlijk-geloovige steunlooze jonge ziel, waaraan opeens de oogen opengaan. Ik-ook geloof dat de vrouw in het vrije-liefde huwelijk ten onder gaat, behoudens heel enkele uitzonderìngs-gevallen. Het vrije liefde-systeem komt veel meer den man dan de vrouw ten goede. Natuurlijk, de natuurvolken zijn op sexueel gebied veel oprechter dan de beschaafde menschen.

Alles wat natuur is kan niet zijn: onzedelijk. De zoogenaamde onzedelijkheid is een door quasireinheid uitgevonden wanbegrip.

Ja, nadat ik onlangs Uw woonplaats dóórwandelde kan ik mij best begrijpen dat gij er wel eens uit wilt. Dat hebt gij nóódig. Ik was de gast van anderen, kon dus niet over mijn tijd beschikken. - Het verhaal dat gij mij doet omtrent Uw omgeving is een kostelijk staaltje van ‘verdraagzaamheid’

Ons huis is door ons verdoopt naar onzen ‘Benjamin’. Dat is inderdaad zoo. Ja, inderdaad, dieren zijn schatten. Dat is het rechte woord ervoor.

In Uw tweeden brief lees ik, dat gij zoo hartelijk mijn partij hebt getrokken, waarvoor ik uw nogmaals zeer dank zeg. Ik heb veel vijanden, maar ook goede trouwe vrienden. Dat ondervind ik dikwijls. En op het punt laster ben ik volkomen overschillig. Tegenover laster staat men immers zoo machteloos, dat het zonde is van den tijd zich dat ook maar één oogenblik aan te trekken.

Het lijstje van boeken, die de uitgever present geeft aan hen welke nieuwe Lelie-abonnes aan hem aanbrengen, heb ik niet, maar is steeds bij hem te verkrijgen. Ik vergat nog steeds U daarop te antwoorden.

Dank voor Uw instemming met mijn artikel: ‘De kuische Fridolin’. (Zie Lelie van 6 September, no. 10).

Ik-ook geloof dat het aangenomen-krijgen van 'n tooneel-stuk niet gemakkelijk is. En dan nog de kritiek daarna! 't Is één kliekje. En na één avond ‘valt’ dientengevolge 'n stuk, dat soms op de meest gemeene manier is afgemaakt door partijdigheid. Daarentegen, alle mogelijke goede-kritiek kan toch niet dwingen tot volle zalen, wanneer het publiek zich verveelt. Hartelijk gegroet.

[p. 256]

Mela. - Ik heb Uw vervolg-artikel inderdaad ontvangen. En ik zal het reeds spoedig plaatsen.

Met mijn gezondheid gaat het nog al, maar voorzichtig leven is en blijft altijd voor mij de boodschap. Dat daaraan niets meer te veranderen valt weet ik nu eenmaal van de meest-bevoegde zijde. Dus, daarin moet ik berusten.

De storm onlangs heeft de Scheveningsche Boschjes en het Haagsche Bosch jammerlijk geteisterd. Het is een zoo diep-weemoedige aanblik, dat de tranen er je bij in de oogen springen. Gij zult in de vorige Lelie hebben gelezen dat wij-beiden, mijn vriendin en ik, dien Zateravond in het noodweer onderweg waren van den Haag naar Scheveningen, en geen tram meer konden machtig worden; het was nog een gelukkig toeval dat wij een rijtuig opdeden, want vele koetsiers weigerden te rijden. Ja, de visschers en de zeelui zijn er treurig aan toe in zulke dagen. Ik ben zelf in zwaren storm in volle zee geweest, maar, midden op zee, is het minder vreeselijk en gevaarlijk dan langs de kusten. Mist in 't Kanaal, 't geen ik óók bij woonde, doet nog onheilspellender aan, vind ik. Hartelijk gegroet.

Nora. - Hartelijk dank voor kaart en vriendelijke woorden aan mijn adres. Ja, ik was ook in V. (zie hierboven, aan Februari II, wáárom ik niet kon komen bij U.)

Frisiaan. - Uw werk heb ik in goede orde bij de copie gevonden. Ik kon het nog niet beoordeelen voor deze week, maar ik wil trachten u zoo spoedig mogelijk bescheid te geven.

Plattelandicus. - Gij zijt op verkeerd spoor. In dat bewuste café ben ik dezen zomer nóóit geweest; steeds zat ik of onder de rotonde, of bij Berenbak, ook een paar maal was ik met kennissen in de Kurhaus-bar. Die kellner heeft U wat wijsgemaakt dus. Ik lees niet het Handelsblad, wel de Telegraaf. Een couranten-jongen, die 't eerste Blad bezorgt, kan dus nooit bij mij zijn geweest. Waarom zou hij overigens mijn vriendin wèl zien, en mij niet.? Die doet de deur toch evenmin open als ik. - De rest later.

Box. - Ik had U deze week willen beantwoorden, maar plaatsgebrek belet mij dit te doen. Dank voor Uw inmiddels ontvangen brief.

Tip. - Ik dacht juist denzelfden morgen, toen Uw brief des avonds kwam, aan U, zonder eenige reden daartoe hoegenaamd. Dit gebeurt mij zòò dikwijls als ik brieven krijg, dat het werkelijk iets heeft van een ‘tweede gezicht.’ Gij ziet dus dat ik U geenzins had vergeten, niettegenstaande ik in zoo lang niets van U had gehoord. Ik ben recht blijde dat gij, om U te abonneeren, de Lelie hebt uitverkoren onder al de tijdschriften, en dat zij U zooveel waard is. De rest in een volgende corr.. Ik wilde U ditmaal slechts vertellen hoe toevallig Uw brief kwam juist toen ik ineens aan U dacht.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

Nagekomen Correspondentie.

Dalia. - De photo kwam van ochtend. De brief van avond. Gij vraagt mijn ‘eerlijke’ meening over het portret. Wij hebben een uitroep gedaan van verrukking; het armpje vooral vind ik om er àf te kussen! Toen heb ik het weggelegd, omdat ik... een béétje U benijdde! Zou het heusch alléén zijn, omdat Uw man zoo ‘knap’ is, lieve Dalia?, o, o, wat een visschen naar een complimentje! Nu, ik máák het U, wélgemeend! De rest spoedig! Hartelijk dank.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

(Ongecorrigeerd geplaatst).