De Hollandsche Lelie. Jaargang 22

Over Toilet en wat ermede in verband staat.

Leelijk-zijn.

Is er niets te doen tegen leelijk zijn? -

Onze hoofdredactrice heeft reeds zoo dikwijls gewezen op de bittere hardheid, die er voor veel vrouwen in ligt: leelijk te zijn. En onlangs trof mij in hare correspondentie met Maria D. ook weer - welk een groote rol toch het uiterlijk voorkomen steeds speelt in de wereld.! Maria D. erkent zoo terecht, dat zij, die niet voordeelig er uitzien op partijtjes en bals, blijven ‘zitten’, worden achteruitgezet, al hebben ze ook nog zoovele beminnelijke eigenschappen. Datzelfde zien we overal in de wereld; 'n mooi gezichtje is een onschatbaar voorrecht, en leelijk-zijn kan heel een meisjes-jeugd, heel een vrouwenleven zelfs, voor altijd verbitteren. - -

Maar, er is iets aan te doen; o ik zeg niet, om van leelijk mooi te worden, maar wel om, zelfs met een heel-misdeeld uiterlijk, een aangenamen indruk te maken. Het middel is zoo eenvoudig, in iedereens bereik, - en het wordt toch zoo weinig in praktijk gebracht.

Mag ik U eens vertellen wat ik bedoel.? - - Onlangs kwam ik een buitengewoon leelijke dame tegen. Zij was niet heel jong meer, tanig, puisterig in haar vlekkerig teint, met sluik en slecht opgemaakt haar, en een harkerig en stokkerig figuur - en, alsof ze alles had willen doen om die leelijkheid nog door gebrek aan smaak te accentueeren, ze was niet alleen onoogelijk gekleed, armoedig en sjofel, dat was nog het ergste niet, maar tegelijkertijd opzichtig door een geheel mislukt pogen om mee te doen met de mode. Zoo had ze van haar klein bont mutsje een groot hedendaagsch model willen fabriceeren, door er een grooten gelen Elzasser-strik op te naaien boven haar óók reeds geel gelaat, zoo was op haar armelijk manteltje een vuile versiering van goedkoop galon aangebracht, waarvan de grondtoon eenmaal wit was geweest; etc., etc. - Behoef ik U nog te zeggen dat die dame op dat oogenblik afstootend werkte op mij, en ik tegelijkertijd dacht: welk een droevig lot zóó misdeeld te zijn! -

Wel, den volgenden dag ontmoette ik haar weer; misschien zou ze mij in de drukte niet opnieuw zijn opgevallen, indien ik dien onmogelijken gelen Elzasser-strik niet reeds uit de verte had herkend. Nu echter was ze vergezeld van een andere, eene reeds oude dame, waarschijnlijk haar moeder. Ze praatte druk met deze, lachte haar vriendelijk toe, en, juist terwijl ik haar zag, werd ze aangesproken door nog een derde dame, met een klein lief kindje aan de hand, dat terstond middelpunt werd van haar aandacht en werd begroet en geliefkoosd. -

Wel, ik was ervan verbaasd welk een geheel anderen, werkelijk, aangenamen indruk deze zoo leelijke, door haar slecht gekozen kleeding zoo dubbel-onaantrekkelijke dame maakte, alléén door de vriendelijke, opgewekte uitdrukking van haar gelaat, terwijl zij zoo vroolijk sprak met haar moeder, terwijl zij zoo oprecht-hartelijk bewonderde dat kleine meisje aan de hand harer vriendin. Men kon het zien aan de warme expressie van de oogen, aan den gullen glimlach om den mond, dat hier geen verborgen nijd school achter schijnbare opgewektheid, nijd om meer bevoorrechten dan zij zelve. - Er was een onmiskenbare glans van innemende, oprechte vroolijkheid in dien lach, in dien blik, - en daardoor kreeg heel het leelijke gelaat iets dat je aantrok, dat je deed vergeten de misdeeldheid ervan, om te herkennen als het ware de goede kern, die zich schuil hield in dat onooglijk omhulsel. -

[p. 618]

Helaas, juist leelijke menschen, vrouwen ten minste, kunnen zoo bitter-zuur, zoo met toegenepen lippen, zoo met streng-vonnissende, vijandige oogen rond zich zien - als haten ze elkeen, dien het lot een innemender en knapper uiterlijk gaf dan het hare. - Als ze eens wisten hoe onnoodig leelijk ze zich dáárdoor maken, hoe veel erger het op zichzelf misschien niet eens héél erge gebrek in haar uiterlijk wordt dóór dien onvriendelijken, boozen, scherpen trek om den mond, dien harden klank in de stem, die speurende, naar aanmerkingen-als-zoekende kwade oogen. -

O ja, ik weet wel, dat het voor die zich misdeeld of leelijk voelt niet altijd gemakkelijk is daaronder opgewekt te blijven, dat jaloezie op een méér bevoorrechte daar wel eens voor de hand ligt. Maar, juist daarom roep ik U toe: met die jaloezie baat gij U zelve in géén geval, maar schaadt gij U aanmerkelijk, maakt misschien wat op zichzelf maar een klein gebrek is, door U-zelve méér nog gezien dan door anderen, tot de geheele opvallende hoofdzaak ten slotte, alleen dóór Uw ontevreden zeuren en piekeren erover. Want immers, lang niet iedereen is leelijk gelukkig, beslist leelijk, zoo weinig als iedereen met een als geheel aantrekkelijk uiterlijk in den grond ‘mooi’ is. Gij kunt een veel te grooten neus, of een heel leelijk teint, of een heel slecht figuur, of een heel klein beetje haar, of beslist leelijke tanden hebben, en toch, alles saamgenomen, nog lang niet zoo leelijk in anderer oogen zijn als gij het U-zelve in een moedeloos oogenblik misschien wel vindt. - Indien gij maar oppast U dan niet verder en niet onnoodig leelijk te maken door boos en vijandelijk en vinnig en scherp te kijken, door Uw lippen saam te klemmen, en vooral door Uw hart toe te sluiten voor de dagelijksche levensvreugden, die ook Uw deel zijn. - Let maar eens op hoevele vrouwen, knappe, eenmaal als ‘mooi’ gevierde vrouwen, juist als zij ouder worden en als het leven haar teleurstelde in 't een of ander, dien ontsierenden, vinnigen, scherpen, mondtrek krijgen, en zich daarmee zóó onaantrekkelijk maken, dat ze geheel haar vroegere schoonheid er door verliezen met hare jeugd, terwijl omgekeerd niets innemender en zonniger aandoet dan wat men noemt een lief oud gelaat, al is het ook nog zoo gerimpeld, al is de mond ook tandeloos, al is het haar dun en grijs; het is de uitdrukking van het gezicht dat alles vergoedt, dat U verwarmt en verteedert. -

Juist daarom vertelde ik U van deze, zoo héél-leelijke dame, omdat het mij zoo frappeerde hoe zelfs bij een zóó beslist-misdeelde de vriendelijke gelaatuitdrukking alles veranderde en wijzigde. Gelukkig echter zijn de meesten onzer lang niet zoo misdeeld als deze. Te gemakkelijker dus om, door het volgen van haar voorbeeld, ons zelve te vermooien en tot een innemende verschijning te maken; - er is niets anders toe noodig dan niet stilstaan bij wat ons ontbreekt, maar wèl bij wat we hebben, - dat geeft van-zelven een rustige en kalme en dáárdoor aantrekkelijke gelaatsuitdrukking. -

Redactrice toilet.