Het hofken der geestelycker liedekens
(1577)–Anoniem Hofken der geestelycker liedekens, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina cxxvij]
| |
Maria was in lijden
Sij ginc eenen droeuen ganck
Tot Iherusalem voor die poorte
Die sij ontsloten vant
Daer sach sij comen haers herten lief
Met eenen cruyce gheladen
Als een verbannen dief.
Met weenentlijcken ooghen
Dat sy hem aene sach
O mi sprack sij eylacen
Dit is den drouen dach
Die van my is ghepropheteert
Dat myn herte soude dorsnijden
Dat wreede bitter sweert
Iesus sprack o moeder
Ghegroet so moet ghij zijn
Dit cruyce moet ick dragen
Ende lyden dese pyn
Die Adams sonde heeft verdient
Voor hem soo wil ick steruen
Dus heb ic den mensch bemint.
Nv ben ic hier alleyne
Een moeder onghetroost
Ick sie hem in groote pyne
Den soon Godts alderhoochst
Ic min hem seer ick heb hem lief
Mocht ick hem helpen draghen
Soo en deerde mij pyn noch grief
Iesus die keerden hem omme
En sprack die vroukens aen
| |
[pagina cxxviiij]
| |
Die hem volchden rontomme
En weenden menigen traen
En beschreyt niet sprack hij dat lijden mijn
Maer weent ouer v seluen
En ouer die kinderen dijn.
Maria sach haeren sone
Met weenende ooghen aen
Sij sach sijn lichaem schoone
Al aen dat cruyce slaen
Coompt sprack sij sondaers voortaen en sult
Ghij niet verloren blijuen
Mijn sone betaelt v schult.
Ick heb hem hooren roepen
Tot sijnen vader inden throon
Och willet hen vergheuen
Sij en weten niet wat sij doen
Ontfermt v ouer der menschen schout
Daer ick den doot om sterue
Al aen des cruycen hout
Die Enghelen songhen schoone
Al inden hooghen throon
Die alder bedroefste moeder
Stont onder des cruycen boom
Die mordenaer riep ontfermelijc
O Heer wilt mijnder gedencken
Als ghij comt in v rijck.
Iesus verblijde hem seere
Al in des mordenaers roep
Hij keerde hem wederomme
Met eenen saechtmoedigen moet
| |
[pagina cxxix]
| |
Hij sprack o vrint sijt des wijs
Ghij sult noch heden wesen
Met mij int paradijs.
Hij sprach tot sijn moeder
Daer hij aent cruyce hinck
Met weenentlijcker stemmen
Och vrouwe siet hier v kint
Ioannes lieue discipel mijn
Siet die bedroefde moeder
Want die beuele ick dij.
Sijn leden begonnen te beuen
Hij was seer onghedaen
Die doot street teghen dat leuen
Soo begonste zijn herte tontgaen
Hy riep hely o vader mijn
Waerom hebdy mij nv verlaeten
In desen allendighen schijn.
Och alle creatueren
Die Godt gheschapen heeft
Compt nv tot deser uren
Met eenen bedroefden gheest
Helpt ons beclaghen den grooten noot
Die hemel ende aerde gheschapen heeft
Die hanget hier naeckt ende bloot.
Die hooghe Prince der heeren
Iae mede die hemelsche vorst
Met alsoo heescher stemmen
Sprack hij o mij dorst
Die soete fonteyne diet al verlaet
Met edick ende galle
| |
[pagina cxxx]
| |
Wert hij terstont ghelaeft.
Die eenighe soon des vaders
Iae mede die hooghe Godt
Daer die Enghelsche scharen voor knielen
Is nv den Ioden spot
Sij riepen en spotten met groot ghedruys
Ist dat ghij sijt Gods sone
Coomt nv al van den cruys.
Sijn ooghen begonsten te weynden
Die minne bewees haer cracht
O vader daer ghij mij om hebt ghesonden
Dat heb ick v al volbracht
Sijn stemme was luyde en daer toe heesch
Met eenen gheneychden hoofde
Gaf die sone Godts sijnen gheest.
|
|