Het hofken der geestelycker liedekens
(1577)–Anoniem Hofken der geestelycker liedekens, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina xviij]
| |
O maghet wtuercoren
Lof moest v altoos zyn.
Die maghet ginck met kinde
Geen swaerheyt en ginck haer aen
Als Ioseph dat versinde
Die goede rechtueerdighe man
Hij dachte ick wilse laten
Ick en ben die vader niet
Ende trecken mijnder straten
Eer mij meer schanden gheschiet.
Al van des hemels throone
Sprack hem die Enghel aen
Ioseph Dauids sone
O waerdighe salighe man
Blijft alle beyde te gader
Het is bouen natueren cracht
Dat Godt almachtich vader
In haer dus heeft ghewracht.
Corts daer naer is ghecomen
Een Keyserlijck ghebot
Dat niemant wtghenomen
Hij en quame sonder spot
Van daer hij waer gheboren
Ende brenghen zijn tribuyt
Dat dedemen daer hooren
Ende roepen ouer luyt.
Maria ende Ioseph mede
Quamen te Bethleem waert
Want daer was Iosephs stede
Als ons die scriftuere verclaert
| |
[pagina xix]
| |
Maer sij en mochten nieuwers inne
Men wijsdese altoos voort
Die hemelsche Coninghinne
En was daer niet ghehoort.
Int velt hebben sij vonden
Een huijs seer dunne ghedaect
Binnen soo corten stonden
Hebben sij logijs ghemaect
Daer wert die maghet moeder
Al sonder wee oft pijn
Van tsmenschen soon en broeder
Hoe mocht hij ons naerder sijn.
Wt moederlijcker minnen
Leyde sij hem op haren schoot
Haer herte verblijde van binnen
Dat dede sijn mondeken root
Sij custen hem aen sijn wanghen
Sij custen hem menichfout
Dat hij quam sijn gheuanghen
Verlossen ionck ende oudt
Maria die suyuer fonteyne
Daer Godt sijn ruste in nam
Bidt voor ons alle ghemeyne
Ende versoent dat Godtlijck lam
Soo dat wij moghen gheraken
Met hem int soetste dal
Daer vreucht is bouen maten
Die eewelijck dueren sal.
|
|