Het Hernhutsche nachtegaaltje in eene vrolyke luim

[p. 197]

De tyd baard stinkrozen.
Het Hoogduitsche nagevolgd.

Toon: 'k Heb u zoo langen tyd.

'k Was eertyds Jongk en Schoon,

Nu ben ik Oud en Lelyk;

'k Was eertyds Jongk en Schoon,

Maar nu, ô bittre hoon!

Heb ik gezwollen wangen
Die als een vaatdoek hangen:

Myn rimplig vel

Vertoond te wel

Myn pimpelziek gestel.

'k Was eertyds fris van lugt,

Nu stink ik als 't gemakhuis;

'k Was eertyds fris van lugt

Nu ('k zeg het met een zucht)

Heb ik een' vuntschen waassem,
Ja, zulk een stinkende aassem,

Of 't ingewand

Moest heel van kant,

Verrot was of verbrand.

[p. 198]

3.

 

'k Wierd eertyds noch geloofd

 

In myn sinistigheden;

 

'k Wierd eertyds noch geloofd

 

Wat kool ik heb gestoofd;

 

Maar nu loopt al myn liegen

 

En listige bedriegen

 

Te veel in 't oog:

 

'k Zwoer laag noch hoog

 

Voor dezen als ik loog.

Verganklyk jongk en schoon

Vergeefsch wensch ik u weder,

Verganklyk jongk en schoon

Gy zyt dan wech gevloôn!

Verrot en gantsch verzopen,
Staat my niets meêr te hopen,

Dan dat ik noch,

Voor myn bedrog,

Zal sterven als een zog.