Het Hernhutsche nachtegaaltje in eene vrolyke luim

[p. 190]

Vervlogen schoonheid.

Toon: Verstand waar is uw trouw gebleven?

Ach! schoonheid, zyt gy weg gevlogen?

Zeg my, wat heb ik u misdaan?

Zeg of ik mynen pligt te buiten heb gegaan,

Dat gy myn vormsel al te haastig zyt onttogen?
Ik bid u, wilt uw haat versmoren,

Beminnelyk voorwerp, keer, keer, keer;

Maar ach! 't is al vergeefsch, de fiere keerd niet weêr:

Zy wil, ô bittre smart! myn zuchten niet verhoren.

Vaar wel dan, eeuwig zal ik klagen,

Omdat uw byzyn van my wierd

Te veel geroemd, geërd, geliefkoost en gevierd,

En my geen deelgenoot kon in myn vreugd behagen.
Gehate trotsheid, gy zyt schuldig

Aan al myn hartzeer, zwicht, zwicht, zwicht.

[p. 191]

 

Gy en Verwaandheid, deed my wyken van myn' pligt;

 

Doch 't is te laat, ik ly', ik ly', helaas! geduldig.