Het Hernhutsche nachtegaaltje in eene vrolyke luim

[p. 187]

De inschikkelyke uitmaander.

Toon: Op een tyd, Op een tyd.

Jan.

'k Wouw wel dat,

'k Wouw wel dat

Ik een zak drieguldens had, ://:

Piet, ik wil je zweren,

Dat ik inderdaad aan jouw,

'k Bid geloof my op myn trouw,

Voort zou de helft vereren.

Piet.

Ja, maar Jan,

Ja, maar Jan,

'k Hoorje dat wel wenschen man; ://:

Maar wat kan 't my baten?

Kom, myn allerliefste vaêr,

Geef me nu op reekning maar

Wat goude of zilvre platen.

Jan.

Lieve Piet,

Lieve Piet,

'k Heb ze tegenwoordig niet, ://:

[p. 188]

 

Wees noch wat geduldig,

 

Doet die vrindschap my, 'k beken

 

Dat ik in der waarheid ben

 

De monnie aan je schuldig.

 

Piet.

 

't Duurt zoo lang,

 

't Duurt zoo lang,

 

't Wachten valt my waarlyk bang; ://:

 

'k Heb het geld van noden;

 

Maar ik merk wel, ligt denk jy,

 

't Borgen staat my immers vry,

 

Terwyl het is de mode.

 

Jan.

 

Neen, ô neen,

 

Neen, ô neen,

 

Wees gerust, laat my met vreên; ://:

 

Want in drie paar weken,

 

Word door my de helft van 't geld,

 

U aan Ryders toegeteld,

 

Ik wil daar borg voor spreken.

 

Piet.

 

Dat 's wat schraal,

 

Dat 's wat schraal,

 

Borg te zyn en Prinçipaal;

 

Maar ik zal 't proberen:

 

Ik vertrouw my op uw woord:

 

Houd dat dan ook zo 't behoord,

 

Gelyk een man met eeren.