Het Hernhutsche nachtegaaltje in eene vrolyke luim

[p. 118]

Een Lagchje voed
't Verliefd Gemoed.

Toon: Kom Orfëus, kom Amphion.

ô Meer dan menschlyk schone beeld,
Lustkweekster van myn ziel,
Gy, die zinstrelende in my teeld,
't Geen zelf Jupyn geviel,
Wanneer hy Danaee
Opofferde zyn bee',
En bluschte, in gouden regen schyn,
Op 't Zwanen dons en wit Satyn,
By haar zyn minnepyn,
By haar zyn minnepyn.

Bekoorlyk voorwerp, dat myn hart
Aan zachte ketens boeit,
En door een aangename smart,
In zucht op zucht vermoeid!
Ik hoop met reên, dat Gy
Eens zult door de Artzeny
Van uwe mond, zoo honigzoet,
Een Balsem zyn voor myn gemoed;
Ach! Engel, wees zoo goed,
Ach! Engel, wees zoo goed.

[p. 119]

3.

 

ô Goôn! wat vreugd! myn Leidstar laght,

 

'k Zie nu myn trouwe min

 

Door haar eerlang, naar wensch verzagt,

 

Kom, lieve Zielsvrindin!

 

Wilt Danaee nu zyn,

 

Opdat ik als Jupyn,

 

Met u myn zuivre minnelust,

 

In eenen ongestoorden rust,

 

Volmaakt mag zien geblust,

 

Volmaakt mag zien geblust.