Het Hernhutsche nachtegaaltje in eene vrolyke luim

Het waaltje.

Toon: Die deez' Waereld wel beziet.

Ze weet zoo waar niet wat ze al oor

Veur rare dinken;

Ze praat zoo klukt van ons Katryn,

Ze weet niet of ze waar zal zyn:

Um zel ze zinken.

Ze zek, die koede lieve meid,

Ze laat van 'eren,

Zoo wel 'ereis, voor de plaizier,

(Maar ik keloof ze niet een zier)

Um Carresseren.

[p. 110]

3.

 

Ze praat de folk zoo malle praat,

 

Um mot ze skamen:

 

Waarakt de lui, ze lyk wel kek,

 

Ze zek ze zelf, zoo waar ze zek,

 

Dat zy mot kramen.

Maar ok! ze loof ze niet een beet,

Ze is kwade spreken;

Ze 'eb ze Kaa nok van de week

Van onderen tot poov' bekeek',

Ze zie keen teken.

Maar wat ze doen zel, weet ze wel;

Ze wil van daken,

Zelf by de mooije Kaatje kaan,

En spreker um dan frindlyk aan,

Ze zel ze fraken.

En as ze dan niet waareit is,

Um zel niet zwyken;

Ze zel ze skreeuw: um pen bedriek,

Die van de soete meisje liek:

Ze zel ze kryken.