Het Hernhutsche nachtegaaltje in eene vrolyke luim

[p. 1]

Het Hernhutsche nachtegaaltje,
In een vrolyke Luim.

Cloris en Amaril.

Toon: La belle Figure.

Cloris.

Zeg my, ô waardigste Amaril,
Waar in heb ik u toch misdaan?

Gy ziet zoo stuurs en zwygt noch stil;

Dit staat my gantsch niet aan ://:

Zo ik iets heb misdreven,
'k Bid wilt het my vergeven,

En zie zoo treurig niet,

Anders sterf ik van verdriet. ://:

[p. 2]

Menuët.

 

Kon ik u verstoren

 

In uwe minnelyke vreugd,

 

Daar ik u te voren

 

Heb zoo vaak verheugd? ://:

 

'k Zal voortaan van Roosje,

 

Niet meer spreken troosje.

 

Stel u gerust;

 

Want gy zyt myn vreugd, myn vermaak en lust. ://:

 

Amaril.

 

Wel Cloris, nu gy my beloofd

 

Te zwygen van die jonge maagd,

 

Word gy van Amaril geloofd,

 

Die u weêr liefde draagt: ://:

 

Ik kan het niet verzaken,

 

Dat ik myn hart voel blaken

 

Door bittre jalouzy,

 

Als gy roemt die boersche pry. ://:

Laat ons eens van zinnen

Elkaêr als echte man en vrouw,

Tot de dood toe minnen;

Ik zweer u myn trouw: ://:

Laat ons nimmer zuchten,
Noch meer onheil duchten;

Geen ramp noch smart,

Voert ooit zegepraal op een minnend hart. ://:

[p. 3]

 

Cloris en Amaril, te gelyk.

 

Triomf! triomf! de liefde wint;

 

Zy velt naar wensch de minnenyd.

 

Men houde die Godin te vrind,

 

Die nyd en haat bestryd. ://:

 

Kom, laten we ons verneêren,

 

En haar vermogen eeren,

 

Opdat zy, op deze aard,

 

Ons in haare gunst bewaard. ://:

Wie zouw u niet loven,

ô Grote waereld Koningin!

Daar gy ons van boven

Schenkt het zoet der min? ://:

Wil ons nooit verlaten,
Noch veel minder haten;

Maar hoed ons t'Taam',

Opdat elk van ons-pryze uw' groten naam. ://: