Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt



[pagina 258]
VIII. Dat Godt opstae, ende sijne vyanden verstroyt werden. Psalm. 67.
Stem: Al was ick Heer, mijn schepter is berooft. STaet op, ô Heer, en Godt van Israël, Drijft den vyandt af, en krachten van de Hel. Laetse versuchten Al die u haten, ô Godt, En voor u aenschijn vluchten, Al die smaden u gebodt. Staet op, en siet uw Dienaers in 't verdriet, En toont uw' macht Met onverwinbaer kracht. Brenght al haer trots geweldt te niet.
[pagina 259]
Doet hun als roock verdwijnen in de Locht, Die door Wêer en Windt wordt gantsch te niet gebrocht. Datse wech vloeyen Als sachten Wasch voor de vlam, En die uw Kerck vermoeyen, Maecktse nedrigh, dweegh, en tam. Toont dat ghy zijt, die vyands haet, en nijdt, En 't Helsch geweldt In d'Afgrondt nedervelt, En over 't Aerdrijck heerschappijt. Stroyt alle Volck, dat t'onrecht Wapens roert, Ende met ontsagh uw' Blixems tegen voert, Gaet hun ontmoeten, En slaetse neder ter aerd',
[pagina 260]
Tot voetbanck uwer voeten, Maer uw' Kerck, en Dienaers spaert. Dan sullen wy uw macht, en heerschappy Met sanck, en lof Tot boven 't Hemelsch' Hof Verheffen Heer, en leven vry.