Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt


XIX. Rantzoen-pandt onser verlossinge, ende saligheyt. Stem: Quid martis tenent te deliciae. HEer Jesu, die ons uyt de slaverny Der sonden, en der wreede Helsche krachten Gestelt hebt door u Bloedt gerust, en vry; Wat mochten wy van u doch meer verwachten?
[pagina 122]
Gy siet dat menig' dwaes, en onbedacht Sich weerom tot nieuw slaverny begeven, En storten soo haer Ziel in Satans macht Met groot gevaer, en vrees van 't eeuwig leven. Ten waer dat uwe goedtheyt ons voor-quam, En losten de gevangen uyt de banden, Veel lagen nu in 't Helsche vyer, en vlam, Die vry gerantzoeneert sijn door uw' handen. Maer noch en wordt uw' liefde niet bepaelt: Gy wilt dat wy u rijck met u oock erven, Die onse schuldt ten vollen hebt betaelt, Dat wy als vry Godts Erfgenamen sterven. U Vleesch, en Bloedt tot pandt van ons rantzoen Hebdy, ô Jesu! yder naergelaten.
[pagina 123]
Wat heeft den Mensch nu meer tot troost van doen Die gy soo wel voorsien hebt boven maten?