Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt


XV. Fonteyne der geestelijcke vreugden. Stem: Courante Borbon. KOmt al die beladen Met schuldt, en misdaden,
[pagina 111]
En een beswaert gemoedt. Vol smerten, vol suchten, En swaer ongenuchten, U hert eens open doet. Komt als een dorstig springend' hart Tot lavenis van uwe smart By dees fonteyn, die troost, en vreugt U geven kan, en 't sondaers rouwig hert verheugt. Het ydel vermaecken Van wereldtsche saecken, En sinnelijcke lust, Die baren veel smerten, En maecken ons herten, En sinnen ongerust.
[pagina 112]
Noyt werdt een hert met vreugt versaet, Dat tot de modder-poelen gaet, En soeckt sijn troost in 's wereldts pracht, Daer veel sich gaen versmooren dwaes en onbedacht. Siet hier de fonteyne Der wateren reyne, Die kracht, en leven geeft. Al die met verlangen Daer troost komt ontsangen, In ware vreugde leeft. Geeft Jesu my van desen vloedt, Die als een reyn' spring-ader doet Mijn Ziel verquicken, en vermaeckt: Lang uytgeteert van droogte na dees Beecke haeckt.