Helikon. Jaargang 4

[p. 119]

Herinnering

Twee groote oogen in een bleek gelaat!
Ik had haar nauw’ gezien... en ik weet niet
Of dit geen vage droom is, die henenvliedt
En niets dan de pijn laat in mijn harte
Van een vervlogen hoop. Zij ging voorbij
Als de schaduw van een late vogel,
Die langs mijn venster wiekt in de scheem'ring,
Met een luiden schreeuw; en wreed mij opwekt
Uit zoeten droom, die mij vergeten deed
De werkelijkheid... Nu is daar weer haar beeld:
Twee groote oogen in een bleek gelaat!...
Gaat het voorbij?... maar alles gaat voorbij!...
De Lente... en de Zomer... mijn droomen!
En eens zal ook wel in mij sterven dit
Verlangen...

Henri d'Elmar