Helikon. Jaargang 4(1934)– [tijdschrift] Helikon– Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 116] [p. 116] Witte dood Zoo ligt zij nu temeer; een witte lelieroos op avondmeer. En aller bloemen dood geurt in haar welig haar, nu zij zich sloot en bloeiend achter liet de sluimerende zang; het blanke lied van haar stil henengaan. zoo ligt zij nu terneer en droomt mij aan. Alex Campaert. Vorige Volgende