Helikon. Jaargang 4

[p. 108]

Wuivend gordijn

In 't vertrek heerscht
orde, gereedheid, plichtsbetrachting,
in elk ding;
en elke gedachte, stemming, kracht,
rondom en innerlijk staat
gespannen onder 't hard commando
van één wil.

Het ritselt in
den hoek waar een schaduw de wacht houdt;
geeft acht!
De bezetting springt op bij dit bevel,
uit de gele hel
boven de werktafel flikkert een lamp
- het is wel.

Vanwaar, vanwaar
dat het jonge gordijn voor den corridor
bijwijlen beeft en
rekkend de leden strekt, wild lokkend,
redeloos vrij;
en schielijk sidderend als naakt,
schuw weder deinst?

[p. 109]

 

De heerscher rijst

 

- belangen blijven onbestuurd op tafel -

 

zachtjes naar het

 

bont gordijn, in haren nood bewogen,

 

met barstende oogen

 

meet zijn geweld deze onbevolen lust,

 

gretig, gekweld.

 

 

 

Zijn hand grijpt wild

 

de zware plooien van 't brocaat,

 

driftig schendend

 

den waan van leven, den waan van naakt;

 

tastend naar

 

maagdelijke lichamelijkheid

 

in het wuivend gordijn.

 

 

 

A.J.D. van Oosten