Helikon. Jaargang 4

(1934)– [tijdschrift] Helikon– rechtenstatus



[pagina 23]
De roos (Ronsard) Nu d'avond daalt, mijn zoete lief, laat ons naar de roos gaan kijken, die in haar purperrooden staat voor de ochtendzon kwam prijken, of zij nog bloeit in 't frisch gewaad, als de rozen van uw blank gelaat. Helaas! o zoete lief, helaas! aanschouw hoe weinige uren, helaas! dit schoone, jonge vuur ongeschonden hier mocht duren! ach dat gij schenkt, wreede natuur, aan zulk een bloem zoo'n korten duur! Aanvaard daarom deez’ raad, o lief, pluk, pluk, in uwe prille jaren, als op uw koon gloeit 't frissche rood, uw jeugd die gêniet kunt sparen, want d'ouderdom komt vroeg en snood, uw schoon gaat als der rozen dood. Willem ten Berge