Helikon. Jaargang 4

[p. 11]

De uitgehuwde

Ik geef te denken door mijn schuwe oogen,
Met nukken kwel ik, koortsig zelf gekweld,
Geen enk'le aanraking kan ik gedoogen, -
Mijn lot heb ik aan hem, aan hém verteld....

Kan ik een uitvlucht, misstap nog verzinnen?
Maar elk is medeplichtig om mij heen:
Met bruidsgewaden die mij traag omspinnen
Ben ik veroverd, hulp'loos en alleen.

Drie jaren hebben mij een last beklonken,
Door and'ren licht en huis'lijk afgerond;
En ied'ren nacht is in mij neergezonken
De voorproef van de oogen die mij dronken -
O moeder, niet zíjn oogen, niet zíjn mond...

S. Vestdijk.