Helikon. Jaargang 3

[p. 99]

En de derde maal...?

Tweemaal ben ik den dood nabij geweest
En had ik werklijk heimwee naar het sterven,
Maar telkenmaal heeft mij een goede geest
Het lijf gered, en ik ben blijven zwerven.

Nimmer heb ik begrepen voor welk doel
Ik bleef gespaard. Wat kan mij nog bekoren?
Het klein geluk dat ik des morgens voel,
Heb ik, eer de avond valt, alweer verloren.

Jan van Nijlen