Helikon. Jaargang 3

[p. 97]

De merel

Wanneer in de eerste voorjaarsdagen
De merel roept, is het weer mis.
Ik heb de kou, de wind verdragen,
De sneeuw, de dooi, de duisternis.

Nu hoor ik daaglijks in den tuin
Dit kort, klaar en eentonig fluiten,
Ik weet: nu worden de olmen bruin,
En de verliefden loopen buiten.

Dit prille lied doet feller pijn
Dan wintersche ongerechtigheden,
Omdat wie leeft in het verleden
Nooit zalig noch gerust kan zijn.

Jan van Nijlen