Helikon. Jaargang 1

[p. 90]

Regenballade

Langzaam wordt de aarde grijzer
onder looden schemerregen.

Oude nachten gaan zwaarmoedig
zuchtend door de late steden,

roepen lichter droomen heimwee
naar Uw vlamazuurlicht wakker,

Zanzibar, ivoor en goudstad,
waar de trotsche vrouwen schrijden

onder 't schaduwdak van vruchten
naakt en steil met rechte borsten;

bruine parelvisschers duiken,
brengen vermiljoenen schelpen

en het witte schuim der zee op,
kransen om gekroesde haren;

over zwarte avondpalmen
trilt het elpenbeenen maanlicht,

en het klagen van de teedre
bronst der nachtverliefde zangers

overstemt de kreet der branding
tegen emeralden zanden.

- Maar hier staan de nachten in het
kille teeken van de Visschen,

en de regen stroomt onmeetlijk
en de lichte droomen schromplen

tusschen de doorweekte muren
zonder zon, van heimwee ziek.

Theun de Vries