Helikon. Jaargang 1

[p. 66]

Aan....

Nooit had ik als vriend u meegenomen
Door de poort naar mijn geheime hoven,
Wist ik, dat ge daar als dief zoudt komen,
Woudt vernielen wat ge niet kondt rooven;

Gij zijt eer tot needrig werk geboren
Dan tot raadsels die bij duister spoken;
Beter voegt u 't veld vol rijpend koren
Dan een bloei, door distlen woest ontloken.

Deze toover laat ik niet verstoren:
Mijn paleizen wil ik zelf bewonen,
Sluit ik voor wie ruw en onverkoren
Zooveel rijkdom in hun armoe hoonen.

Hendrik de Vries