Helikon. Jaargang 1

[p. 16]

Strofen

I

- Een droom is 't leven, en de dood ontwaken?
- Ach, de armste dag heeft nog zijn beetje heil,
was 't maar de hoop dat betere uren naken.
Mijn eeuwigheid heb ik voor 't leven veil.

II

De dag wordt van getemperd grijs,
gelijk een gentleman zich kleedt,
die, alle drift en onrust wijs,
Den prijs der stilte weet.

III

Gezegend, zonde, gij mijn baken,
die mij den weg wijst van 't verzaken.
Leen de aarde nog uw wulpschen mond,
ten laatst, voor 't woordeloos verbond.

IV

Spes unica, de naam dien 'k u gekozen,
gloeit vol beloften als gedroogde rozen:
geurende pijn die nooit in bloei zal staan,
geur van verscheiden die nooit zal vergaan.

V

Schrik en opstandigheid overwonnen,
en rustig reeds, maar nooit bezonnen,
zingen wij uw veelvuldigen dag,
o dood, en uw rechtschapen gezag.

R. Herreman