Helikon. Jaargang 1

[p. 14]

Het is onzeker

Het is onzeker waarom wij hier leven.
Wij hebben, uit een warm, diep duister opgeweld,
Argeloos, achteloos ons op weg begeven,
Aan ontelbare gevaren blootgesteld,
Door leed en moeite en driften heen gedreven,
En dan in een koud duister neergeveld -
Soms denken wij: waren we maar gebleven
Diep in dat warme duister voor het leven.
Dit harde, onherbergzame bestaan,
Het is een groot, dor veld waar weinig groeit,
Maar vreemd is, dat geluk er kan ontstaan,
Een enkle maal ontkiemt het ongemoeid.
Soms kan een mensch volkomen opengaan
En bloeien als geen bloem ter wereld bloeit -

Anthonie Donker