|
| |
| |
| |
Mirtekrans, gevlochten op het huwelyk van den eerwaerden en geleerden heere Adriänus de Hart, leeraer der gemeente van Jezus Christus te Hensbroek. En mejuffrouwe Christina van Yzendoorn.
'k Zal geen kuisch gehoor vervelen
Met een' dartlen minnetoon',
'k Wil van Venus noch haer' Zoon'
Op myn huwlykscither spelen;
Brave Bruidegom en Bruidt,
Die deez' dag' te samen paren
Eisschen van myn bruiloftsnaren
Bly, dogh zedig feestgeluidt.
| |
| |
't Lust myn' geest' te spelemeijen,
'k Wil dit jeugdig vreugdig Paer,
Naer het heilig Echtältaer
Met myn' lagen toon' geleijen,
Maegden brengt het geurigst kruidt;
Mirten, palmen, en laurieren,
Rozen, om den kruin te sieren
Van deez' Bruidegomme en Bruid'.
YZENDOREN legt verwonnen,
Heer DE HART verbrak heur HART,
Balsem geeft ze voor zyn smert'.
Door haer heldre flonkerzonnen.
Ach! wat moest Hy menigmael'
Om haer weêrmin vleijen, slaven,
Zyn Geleertheidt, noch zyn gaven,
Gaven balsem voor zyn kwael';
Oudheidkennis, schrander Oordeel,
Godtgeleertheidt, zuivre spraek,
Yver voor des Hemels zaek',
Brachten in deez' zaek' geen voordeel:
| |
| |
Had Hem in haer boeij' geslagen,
Toen was 't vleijen, zuchten, klagen,
Aen zyn lieve Hartvrindinn';
Tot Hy eindlyk van haer lippen
Hoorde 't lieve woordt van JA:
Dit kwam hem alleen te stâ,
Toen ze 't staemlend af liet glippen.
Even als een dorstig HART,
Drinkt uit koele waterbronnen,
Zoo is al zyn druk verwonnen,
Wech is al zyn minnesmert,
YZENDOORN in 't HART bewogen,
Geeft DE HART heur HART en handt;
Dezen dag' ten onderpand,
Wat heeft min een groot vermogen.
Thans houdt blydschap open hof,
Vrolykheidt gaet spelevaren,
Liefde slaet de cithersnaren,
Reine weelde geeft verlof,
| |
| |
Vruchten van zyn kuissche minn',
En zyn Hals- en Hartvrindin
Op den mond', en kaekjes drukken.
Thans verkeert zyn last in lust.
't Zonlicht volgt hier na de vlagen.
Nachten, keeren hier in dagen.
Moeite, wisselt hier in rust.
't Aerdryk toont een zomerwezen.
Sprokkelmaendt braveert den Mei.
Reine wellust gaet ten reij'.
Lentebloemen zyn herrezen.
't Zwevend zangkoor slaet in 't rond
Dezen dag' aen 't minnekozen.
't Regent nektar, 't sneeut hier rozen,
Appels groeijen in den mond'.
Dichters grypen hunne veder.
Maegden vlechten kroon by kroon'.
Ginder klinkt een Bruiloftstoon.
's Weereldsfakkel speelt mooi weder.
| |
| |
Maes, en Rotte, en luchte Schie,
Is haer vreugdt ten topp' geklommen.
Zwanen slaen verblyd aen 't brommen.
't Houdt al feestdagh waer ik zie.
't Luchtig HENSBROEK hoor ik zingen,
't Pryst zyn wakkren Guldemondt,
En verheft het Trouverbondt
Van deez deftige Echtelingen:
Nu zal Hy (dus klinkt de stem)
‘Voor de schaepjes yvrig waken,
En ze in spyt' van vossen, draken,
Voeren naer 't rein Bethlehem,
'k Zie deez Bruidt ten troost' Hem strekken;
Als Hy is vermoeid van 't werk,
In zyn boekvertrek of Kerk'
Zal heur tael zyn geesten wekken,
Dan slaet hy de lammren gâ,
Voert ze in groenbegraesde weiden,
Dorstigen zal hy dan leiden
Aen den stroom van Siloä.
| |
| |
't Lust my des deez' dag' te zingen,
Vreugdt te vieren bly van geest'
Reine liefde koomt my dwingen,
Gunt dat ik uw' Echt bekroon
Met geen' kranss' van mirt, noch loover',
Huwelyksweelde dryft ras over:
Maer met eenen zegentoon'.
Zachte voorspoedt, ryken zegen,
Als een milden zomerregen,
Tweedracht woon hier niet maer Trou,
Trou zy hier het liefdeteeken,
Gragchus, nooit in minn' bezweken
Liet het leven voor zyn Vrouw',
Vrede moet hier eeuwig woonen,
Daer de vreê woont daer woont Godt.
De Oppervoogdt van 't huwlykslot
Wil uw huis met heil bekroonen.
| |
| |
Zegen breng hier welvaert meê.
Kuissche liefde, hartentrekster,
Vlammestookster, levenwekster,
Och woon eeuwig by deez Twee!
Teel veel telgen, frissche loten,
Daer des Vaders geest in speelt,
's Moeders schoonte in wordt verbeeldt:
En der Oudren roem vergrooten,
Godtvrucht make uw huis en Kerk,
En uw harten tot altaren,
's Hemels gunst wil U bewaren
In des weerelds worstelperk,
Zoo myn heilbeê zal gebeuren
Dan zal Gods ontfermend oog
Op u neêrzien van omhoog,
Dan doet u geen wanspoed treuren.
Ramp noch druk treffe ooit uw Echt,
Nydt, ten afgronde uitgebroken
Moet uw huwlyk noit bestoken;
Maer aen boeije en band' gelegt.
| |
| |
Leeft een reeks van vele jaren,
Viert met een' verheugden geest',
't Zilvren, ja het gouden feest,
En als Godt u zal ontparen
Viert dan Bruiloft voor den Throon'
Op de Troufeest van Gods Zoon’.
Hier sloot HENSBROEK zyn gezangen.
Laet dit jong verëenigt Paer
Al dat heil van U ontvangen.
|
|
Auteursrechtvrij