Het Haerlems leeuwerckje in-houdende veel aerdige nieuwe liedekens, met veel nieuwe voysjens

[p. 28]

[Ick wilder niet meer gaen klagen en suchten]

Op een Nieuwe wijs.

Ick wilder niet meer gaen klagen en suchten.
Want al mijn klagen dat isser om niet,
Philis die acht 'et voor enckele kluchten,
En schept vermaeck in al mijn verdriet.

Philis al u loncken en voncken,

Ick zweer u die hebben op mijn geen macht,
Ick wasser voor dese in liefde verdroncken,
Maer nu so ben ick al beter bedacht.

Waer is de Minne-God? Laet hy sijn boge

Spannen, en schieten mijn pijlen in ‘t hert,
Ick laet my belacchen so ghy niet bedrogen,
En van my selfs belacht en wert.

Ick acht u voor desen als een Godinne,

Philis ick gaf u mijn ziel en mijn hert,

[p. 29]

 

Maer het is sotheyt langh te beminnen,

 

Daer men belacht, en niet bemint wert.

 

Is d'eene wat trager en ongenegen,

 

d'Ander is graegh, en wenscht 'er weer na,

 

Hierom Philis staet de Liefde my tegen,

 

So is het best dat ik wandelen ga.

 

Men vind hier meer Iuffers als Kloosters en Kercken,

 

Philis ten komt 'er noch so niet op aen,

 

Daer isser geen Meysjen dat 't uyt sal wercken,

 

Dat ick sal quijnen ofte vergaen.

 

Adieu dan Liefde en sotte gedachten,

 

Adieu dan Philis ick heb u bemint,

 

Ghy kunt een ander die u bemint verachten,

 

Ick soeck een Meysje die my weer bemint.

 

Ick weet 'er een Meysje met duysent Ducaten,

[p. 30]

 

Om haer Geltje so heb ik haer Lieff,

 

Hadse geen Gelt ick sou haer wel laten,

 

Adieu dan Philis, ick soeck mijn gerieff.

 

Plomper als ghy heb ick noyt vernomen,

 

Vrientje ghy meught 'er wel wandelen gaen,

 

Soder geen ander Gesant uyt wil komen,

 

So staet het Trouwen my gantsch niet aen.

 

Iuffrou dan magh ick wel op gaen kramen,

 

En begeven my op het pad,

 

En setten mijn Naem by al de Namen

 

Van die blaeuw scheenen hebben gehad.