Haerlems oudt liedt-boeck (ca. 1640)

Haerlems oudt liedt-boeck

(ca. 1640)–Anoniem Haerlems oudt liedt-boeck– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


Van den Ouden Hillebrant. Ick wil te Lande rijden Sprack Meester Hillebrandt, Die my den wegh wil wijsen Te Barnen al in dat Landt, Zy zijn my onbekendt gheweest Soo meenighen langhen dagh: In drie-en-dertigh jaren Vrou Goedle ick niet en sagh. Wilt ghy te lande rijden Sprack Meester Abeloen Ghy vindt daer op der Marckten Den Ionghen heldt is koen, Ghy vindt daer op den Marckten Den Ionghen Hillebrandt, Al quaemt ghy onder u twaelven Van hem wordt ghy aengerant. Soude hy my aenrannen Met eenen euvelen moet, Ick doorhou hem zijn schilde, ’t En doe hem nimmer goedt, Ick door-hou hem zijn schilde Met eenen schermer slagh, Dat hy het zijn vrou Moeder Een Iaer wel klaghen magh. Dat en suldy doen minnier Sprack Ioncker Diderick, ’t Heb Hillebrandt den Ionghen Met goeder harten lief, Ghy sult hem seere groeten Al door den wille mijn, En dat hy u laet rijden Soo lief als ick hem mach zijn. Al met de selve woorden Hy die groene gaerde op ran, Tot in den Marckts pleyne, Hillebrandt den Ouden Man, Tot in der Marckts pleyne Daer hy den Ionghen vandt, Wat doet dees Ouden grijsaert Tot in mijns Vaders landt Een harnas voert ghy louter Al waerdy een Coninghs kindt, Ghy maeckter mijn Iongher herte Met siende Ooghen blindt, Ghy soud’ tot Heyme blijven En houden u ghemack, Met eenen huys gheluyde Die Oude loegh en sprack. Soud’ ick tot Heyme blijven, En hou den mijn ghemack? Van strijden en van vechten Daer is my af gheseght, Van strijden en van vechten Al van mijn heene vaert vaert Dat segh ick u heldt Ionghe Daer af wert grijs mijn Baert. ’k Sal u den Baert af rucken, En daer toe seere slaen, Soo dat in ’t rooden bloede Over u Wanghen sal gaen, V harnas en u Schilde Moet ghy my ghevende zijn, En blijven mijn ghevanghen Behoed Godt ‘t Leven. Mijn harnas ende Schilde Daer heb ick my mede gheneert, Ick en was nooyt mijn daghen, Van eenen Man verveert, Sy lieten daer haer woorden, Zy ginghen met swaerden slaen, Wat zy daer bedreven Dat sult ghy wel verstaen. Den Ionghen brocht den Ouden Een alsoo swaren slagh, Maer dat hy dan al sijn daghen Nooyt soo vervaert en was,
[pagina 93]
Zijn Paert dat sprongh te rugghe Wel twintigh vademen wijt, Die slagh die ghy daer sloeghet Heeft u gheleert een Wijf. Soud’ ick van vrouwen leeren Dat waer mijn groote schandt, Ick heb noch Ridders en Heeren Binnen mijn vaders landt, Ick heb noch Ridders en Knechten Binnen mijne vaders hof, Dat ick niet gheleert hebbe Daer over leer ick noch. Hier quam soo dat den Ouden Liet in der Rijcken zijn Schildt, Soo dat den Ionghen Hillebrandt Zijn sweert t’onder ginck Hy nam hem in zijn middele Aldaer hy smalste was, En wierp hem neder te rugghe Al in dat groene gras. Wie aen de Ketel wrijvet Heeft geerne van den Roet, Soo heb ghy ghedaen jongher geldt Hier teghen u wederspoet: Spreecket nu uwe biechte V Biechtvaer wil ick zijn, Dat zydy van den wolven Ghenesen mocht ghy zijn, Wolven dat zijne wolven Zy loopen door dat wout, Ick ben een jonghen Deghen Ghebooren uyt Griecken stout, Mijn Moeder hiet vrouw Goed’le Een Hertoginne fijn, En Hillebrandt den Ouden Dat is de vader mijn. Hiet u Moeder vrouw Goed’le Een Hertoginne fijn, Was Hillebrandt u vader Soo bistu de Soone mijn: Hy schoot op zijnen helme En kusten hem aen zijn mondt, Nu danck ick Godt den Heere Dat ick u sie ghesondt. Och Vader lieve Vader Die wonde die ‘k u heb gheslaghen Wil ick soo langh ick leve In mijnder herten draghen, En swijghet Soone stille Der wonden weet ick wel raedt, Wy willen dan hier scheyden Godt sterck ons op de vaert. Nu nemet my ghevanghen Als men een ghevanghen doet, Vraghen u dan de lieden Wat Man dat ghy daer voert: Soo suldy hun dan segghen, ’t Is een de quaetste Man Die oyt op dese wereldt Van ’s Moeders lyve quam. ’t Gheviel op eenen Saterdagh Ontrent de vesper tijdt, Dat Hillebrandt den Ionghen De groene gaerde op reedt, Hy voerde op zijnen helme Van goude een Kranselijn, En nevens zijner zijde Den liefsten vader zijn. Hy voerde hem ghevanghen Al sonder arghelist, Hy setten hem by zijnder Moeder Boven haer aen den disch, Soone wel lieve soone Dat gheeft my al te vry, Waerom ghy dees ghevanghen Hier settet boven my. Moeder seyde hy Moeder Die waerheydt wil ick u saghen, Aen gheener groenen heyden Had hy my by nae verslaghen, ‘t Is Hillebrandt de Oude De liefste Vader mijn, Nu neemt hem in u armen En heet hem wellekom zijn.
[pagina 94]
Zy nam hem in haer armen Zy kuste hem aen zijn mondt, Nu danck ick Godt den Heere Dat ick u sie ghesondt, Wy willen van hier scheyden, En varen in ons Landt, Te Barnen binnen der stede Daer zijn wy wel bekandt. Eynde.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

lied

Naar de Nederlandse Liederenbank