Haerlems oudt liedt-boeck

Klaegh-liedt van de Qua-neeringh;

Op de Wijse: Van den Gardiaen.

’t Hert is met druck bevangen seer,
Waer duysendt Gulden mijne,
Ick en sou niet verlanghen meer
Om weer Pover te zijne,
Een Mensche sonder goet, Alst hert is vol hooghmoet
Vindt hem dickmael in pijne

d’Eervarentheydt ons dit wel leert

Gheen klaer bewijs wy v hoeven

[p. 82]

 

Dat dit spreeck-woordt sou zijn verkeert,

 

Want veele met bedroeven

 

Moeten in desen tijt, Met inwendigen strijt

 

(Godt betert) nu wel proeven.

 

Meest altemael met groot verdriet

 

Die nu voor huere Weven,

 

Doch principael die anders niet

 

Hebben om by te leven,

 

Al is ons herte groot, Mijn heere vander noot

 

Doet ons suchten en beven.

 

Het gaet heel slecht voor baes en knecht

 

Alsoo men wel mach hooren

 

Maer daer men vecht die onderlecht

 

Macht wel gheven verlooren,

 

Want hout hy hem niet mat, die boven leyt die vat

 

Hem wat al by zijn ooren.

 

’t Is met ons knechten soo ghestelt

 

Wy zijn in dese daghen

 

Van onse Baesen noo ghequelt,

 

Maer willen zy ons plagen

 

Wat sullen wy toch doen? ’t hert sinckt ons inde schoen

 

Wy moetent wel verdraghen.

 

Die Basen zijn van ons gherieft

 

Of zy schier waren Heeren,

 

Wy moeten doen wat haer belieft

 

Daer valt gheen appelleeren,

 

Wy zijn ooc niet rebel, En noch al evenwel

 

Willen zy ons kasseeren.

 

Zy slaen den Loon gheweldigh of

 

Dit moet soo gaen zijn ganghen

 

Hier mede maken zy ’t te grof

 

Als wy gheen gelt ontfanghen

 

Want stucken krijgen wy, voor onsen loon, die zy

 

Ons hoogh en duyr aen hanghen.

 

Maer wy konnen die niet soo dier

 

Als zy ons staen, verkoopen

 

Hoewel dat wy als aesen (schier)

 

Naer ons uyt-draghers loopen,

 

Om te gheraken guyt, Noch kanmen het proffijt

 

Aen onse Neus wel knoopen.

 

En noch ist veel beter als niet,

 

Mochten wy ’t Werck maer houwen,

[p. 83]

 

Som loopen leegh, O! groot verdriet,

 

Quam ick in dit benouwen

 

Dan most ic mijn gelooft, seer jammerlijc het hooft

 

Met beyd’ mijn handen krouwen.

 

Soo langh ick Weve weet ick raet

 

Om ’t nochte houwen draeyen,

 

Maer moet soo lustich sach nae saet

 

Heel spaerich leeren zaeyen

 

Als boeren doen op ’t velt, oock die my quelt

 

Moet ick met woorden paeyen.

 

Noch segghen ons Baesen vailjant, om gelt

 

Dat wy veel beter vaeren

 

Dan zy, maer ’t is groot onverstant:

 

Sy hebben zijd’ en garen

 

En handeling van ’t goet, Waer van sy zijn ghevoet,

 

Niet hebben doet veel sparen.

 

’T is al te grooten onderscheydt

 

Ons by haer te ghelijcken

 

Doch die Baesen in sonderheydt

 

Die noch sonder beswijcken,

 

Hebbent geloove dat, zy in het Garen-vat

 

Noch al te met wat kijcken.

 

Al is ’t ghewin van haer vry kleen,

 

Daerom som niet en kreucken,

 

Beter ander mans goet dan gheen,

 

Dit zijn de oude spreucken,

 

Sy gaen (’t is haer manier) Noch altemet te bier,

 

Versien noch wel haer Keucken.

 

Haer solders vol Turff ende Hout

 

De Kas vol Wol en Linnen,

 

Daer by oock Speck en Vleys in ’t Sout

 

Diedesen kost beminnen,

 

Doe butter ende kaes, wy kalissen (eylaes!)

 

Moghen soo grof niet spinnen.

 

Want wy zijn dickmaels gheldeloos

 

Hoe seere dat wy braken,

 

Magher-man woont by ons altoos

 

Draegt sorge voor ons kaecken,

 

Dat zy niet worden breet, hout ons ooc wel gekleet

 

En dat met weynigh Laecken.

 

Waer ick eens Rijck, had’ ick een reys

 

Vier of vijf hondert Kroonen,

[p. 84]

 

Ick sou gaen koopen Speck en Vleysch,

 

In stee van Paerde-boonen,

 

Dan mochte ic eten ham ick wou te Sparendam

 

Niet langher blijven woonen.

 

Die Sparendamsche Vruchten al

 

Sijn niet dan magher beten,

 

Wanneer ickse ontvluchten sal

 

En kan ick noch niet weten

 

Daer is noch weynig kans, voor mijn ende nochtans

 

Ben ickse moe ghegheten.

 

Dan toch wy spelen al-te-met

 

Ick sou niet geeren jocken,

 

Op ons manier Panneken-vet,

 

Met Haring oft met brocken,

 

In stee van vleys oft vis, mijn dunckt het beter is

 

Dan blaeuwe pap en brocken.

 

Nu om te komen tot een endt

 

Zoo ons den Heer der Heeren

 

Gheen beter Neeringh toe en sendt

 

Zal Sparendam vermeeren,

 

Veel Baesen sullen haer, Oock mede self voorwaer

 

Daer naer wel moeten keeren.

 

Oorlof hier mee voor een besluyt

 

Wy moeten al vergaren

 

In ’t Schuytjen van Sinte Reyn-uyt

 

Om nae Valis te varen,

 

Mijn heer van Bijstervelt // sal ons nu voor ’t gewelt

 

Van Bachus wel bewaren.