Haerlems oudt liedt-boeck

Van ’t Kindt van Twaelf Iaren.

Het was een Kint, soo kleynen Kint,
En een kint van twaelf Iaeren,
Twaelef Iaeren,
’t Sou met zijn Boochje uyt schieten gaen,
Daer Hasen en Konijntjes waeren,
Konijntjes waeren.

Het spande sijn Booghjen al soo stijf,

[p. 75]

 

Èn al in de diepste kerve, diepste kerve,

 

Het schooter daer Hasen, Konijntjes doot,

 

Daerom so moestet sterven, mostet sterven.

 

Dat v’nam mijn heer, al van Bruynswijc

 

En hy de dat kleyn kint vange, kleyn, &c.

 

Hy settent op een soo hooghen Kasteel

 

Hy swoer hy soudt doen hanghen, hy, &c.

 

En dat vernam zijn Moederkijn

 

So veer in vreemde lande, vreemde lande,

 

Sy nammer haer silver ende root gout,

 

Nae Bruynswijck is sy gegangen, is, &c.

 

Als zy te Bruynswijck binnen quam

 

Al voor dat Huys staet hooge, Huys, &c.

 

Daer vont sy haer Kint so kleynen Kint,

 

Met twee weenende oogen, weenende, &c.

 

Mijn edelen Heer al van Bruynswijck

 

Wou jy mijn dat kint geven, dat kint, &c.

 

Ick hebber noch Zilver ende Root goudt

 

En dat sal ick jou gheven, ick jou gheven.

 

Iou silver en jou Rooder goudt

 

En dat mach hier niet baten, hier niet, &c.

 

Al wasser zijn halsje van Rooder goudt,

 

Zijn leven mostet laeten mostet laeten.

 

Mijn Edelen Heer al van Bruynswijck

 

Wou jy mijn datkint geven, dat kint, &c.

 

Ick hebber noch seven ghedochters stout

 

En die sal ick jou gheven, ick jou gheven.

 

Iou seven ghedochters en wil ick niet,

 

De drie dat benne Nonne, benne Nonne,

 

De vier dat zijne so Edel Lants-vrouwen

 

Sy blincken tegen de sonne, tegen de Sonne.

 

Mijn Edelen Heer al van Bruynswijck

 

Wou jy mijn dat kint geven, dat kint, &c.

 

Ick hebber noch seve ghesoonen stout,

 

En die sal ick jou gheven, ick jou gheven.

 

Iou seven ghesoonen en wil ick niet

 

De drie dat benne Papen, benne Papen,

 

De vier dat zijnder so Edel Lants-heeren

 

Sy dragen Keysers wapen, Keysers, &c.

 

Als ’t kint op’t eerste trapje trat,

 

Het keeck soo dickmaels omme, &c.

 

Daer sagh het zijn seven ghesusters stout

[p. 76]

 

Van verre gerede comme, gerede comme.

 

Rijdt aen, rijdt aen ghesusters stout,

 

En steect jou Paert, met sporen paert, &c.

 

Had jyder een half uer langher ghebeydt

 

Mijn leve waer al verlooren, waer al, &c.

 

Als ’t kint op ’t tweede trapje trat

 

Het keeck soo dickmaels omm, &c.

 

Daer sach het zijn seve gebroeders stout,

 

Van verre gerede comme, gerede comme.

 

Rijdt aen, rijdt aen ghebroeders stout,

 

En steect jou Paert, met spooren paert, &c.

 

Had jyder een half uer langher ghebeydt

 

Mijn leve waer al verlooren, waer al, &c.

 

Als ’t kindt op’t derde trapje trat

 

Het most noch eens jes Drincken, &c.

 

Het lieter soo menighen natten traen

 

Al in de schale sincken, schale sincken.

 

Mijn Edelen Heer al van Bruynswijck

 

Nou sluyt jou Poorte vaste, Poorte vaste,

 

Morgenochtent eer datter den dag aen komt

 

Soo sel jy krygen gasten, krygen gasten.

 

Smorghens als den dagh op quam

 

De Poorte ginghen open, ginghen open,

 

Doe lacher mijn heer al van Bruynswijc

 

Al door sijn halfje gheschooten, halfje, &c.

 

Mijn Edelen Heer al van Bruynswijc

 

Hoe ben jy nou te moede, nou te moede,

 

Gister avont doe wasser jou halfje, snee wit

 

Nu ist so root als bloede so root als bloede

 

Hoe dat ick nou te moede ben

 

Dat sal ic jou wel seggen, jou wel seggen,

 

Ick hebber niet eenen Vriendt soo groot

 

Die my ter Aerden wil leggen, Aerden, &c.