Haerlems oudt liedt-boeck
(ca. 1640)–Anoniem Haerlems oudt liedt-boeck–
AuteursrechtvrijStem: vanden ouden HillebrantZy gingh den Boogaert omme
Met een soo droevighen sangh,
Tot hy haers Vaders tooren
Die zijder ghesloten vant,
Och wachter sey sy wachter van mijn
En wout ghy myn uytlaten
Ten souder jou schade niet zijn.
’k En wil jou niet uytlaten
Ghy benter soo schonen wijf,
En of jou yets misquame,
’t Soud kosten mijn jonger lijf.
Mijn en sal niet miskomen,
V en sat niet misschien,
Drie uertjes voor den daghe
Dan sulje my wederom sien.
Drie uertjes voor den daghe
Zoo singghter dit droevigh Liedt,
Dan sal ick weder komen
Tot desen Tooren siet:
Al dieder verhoolen te vryen plagh,
’t Is tijdt maer datse scheyden
Ick sieder den lichten dagh.
De Sterren hooghe saten,
Het Maentjen seer klare scheen,
De Maghet het haer halen
Op eenen blaeuwen steen,
Aldaerder dat klare watertje spranc
Daer by soo stondt een Linde
Daer de Nachtegael sat en sanck.
O Nachtegael kleyn Voghel
| |
[pagina 68]
| |
Wout ghyder mijn bode wel zijn
En vlieghen tot den Ruyter,
Den alderliefsten van mijn,
En segghen dat hy komt altijdt,
Ick sal hem hier verwachten
By desen Tooren schier.
En dat verhoorde een Dwerch
Die achter den bergh lagh,
Hy keerden hem soetjes omme,
En hy boodter haer goeden dagh
Ick bender een bode tot u ghesent
Van een soo stouten Ruyter
’t Weet niet of ghy hem kendt.
En soud ick hem niet kennen,
Ick ken hem veel beter dan ghy,
Had ick hem soo wel niet ghekennet
Ten soude mijn schade niet zijn.
Den Dwerch nam de Maghet
By haer snee wijser handt,
Hy leydese maer soo verre
Tot daer zijn Moedertje vandt;
Och moeder dees maget hoort mijn alleyn
Ick vondse gister avondt
Op eenen blaeuwen steyn.
Woude ghyse gister avondt
Op eenen blaeuwen steyn,
Zoo brenghtse wederomme,
S’en hoorter dat’s jou noch mijn,
Zo brengtse weder al sonder v’drag,
Daer sullender noch drie om sterven
Eer datter aenkomt den dagh
Den Dwerch nam de Maghet
By haer snee witter handt,
Hy brachtse wederomme
Daer hyse eerstmael vandt,
Daer lagh haer lief en hy was doot
Met ’t swaert al in zijn zijde,
Van bloede soo was het roodt.
Och leght ghy hier verslaghen
Al om de wille van mijn,
Nu wil ick wederom sterven
Al om de wille van dijn,
Zy nam dat mesje al by de knoop,
Zy stacket in haer hertje,
Was dat gheen groote malloot?
Den Wachter op den tooren
Hoe luyde was ’t dat hy sanck,
In drie-en-dertigh Iaren
Noyt nacht en viel my soo lanck.
Al dieder verholen te prysen plagh
’t Is tijdt maer datse scheyden,
Ick sieder den lichten dagh.
De Moeder op haer bedde,
Op haer bedde was ’t dat zy lagh,
Zy hoorden den Wachter singhen
Met een soo droeven gheklagh.
Och man wat leyt is ons geschiet!
En onsen lieven Wachter
Suight een soo droeven Liedt.
De moeder van haer bedde,
Van haer bedde wast dat zy
Zy ginck van bedt tot bedde
Haer dochter zy niet en vandt:
Och man wat leydt is ons geschien
En onse lieve Dochter
En die en vind ick niet.
Zy namen den wachter gevangen
Zy leyden hem op den dis,
Zy lieten hem houwen en kerven
Ghelijck een Brasem vis:
Och waerom hebben zy dat gedaen?
Om dat gheen Konincks kind’ren
Meer uyt avont-spelen souden gaen.
|
|