Haerlems oudt liedt-boeck

[p. 17]

Scheydt-liet der VVijngaert-rancken, Ghedaen op d’Appelbooms-Feest, Tot Zandtvoort.

Stem: Sal ick noch langfer met heere.

Gelijck Aurora Roosen mondich
Uyt haere bed’ stijght safranich soet,
En als den blonden Phoebus kondich
Den dagh verlicht, en weder doet
Hespery bruyn // de duyster kruyn
Op ’t licht bedompen, sonder beyden // seer
Dus hoe vergaert, men moet doch scheyden // weer.
’s Gelijcks wy VVijngaert-rancxken poeyden
Door yver lust, naer d’Helicon.
Aldaer den Appelboom schoon bloeyden:
Dus elck lust-gierigh daer begon
Haer soete vreught, met Reyn geneugt
Te smaken, als uyt een Fonteyne,, klaer,
Die vloeyend’ was voor elck gemeyne// daer.

Iae alsoo nut als Kooren-aeren,

Dies Liefd’ moet blijcken goedertier,
Om In Liefde ghetrouw te paeren,
Als ’t reyn wel-rieckent Vvit Angier,
De Zeghel-blom,, Seght waerheydt om
In Liefd’ accoort zijn nae ’t betamen // vast
Als ’t Kleverbloemken dat te samen, wast.

De Lely soet onder den Dooren

Hebben dees komst Uyt Liefd’ bestaen;
De Maeghde-liefkens net verkooren,
In Liefd’ verwarmt, zy yv’righ gaen:
Vvijcken ontrou,, voor elcks aenschou,
Als een Hof-bloem, In liefde bloeyend, wis
D’Orangie Lely in konst-vloeyend’ // is.

Met ghenuchten was ons vergaren,

De Kooren-bloem verheught in ’t hert:
Noyt meerder vreucht men mocht v’klare,
De Zonne-bloem deed’ vlieden smert:
Met soetheydt meer,, was elcks begeer,
Als men Meer-bloemkens te vercieren // plagh,

[p. 18]

 

Dies men ’t hooft kroonen met Lauwrieren // magh.

 

Uyt Liefd’ ghepijnt wy oorlof singhen

 

Aen u Pienny schoon in d’oogh.

 

Aensiet de Kindtsheydt sonderlinghen,

 

En neemt ten goeden dit vertoogh,

 

Van den Wijnranck,, die sonder dwanck

 

Elck Broeder wenscht in dit verschoven // dal,

 

Geluc en heyl, door reyn Liefd boven al,, al.