Liederen en gedichten uit het Gruuthuse-handschrift. Deel 1: liederen

[p. 432]

tekstkritische noten

94 ⁺

Mijn hoochste vruecht, waer bestu hen?
Das ich nu niet bi dir en ben,
Des sijn mijn vruechden cleine.

Al moetic wesen, vrauwe, van dir,
Mijn hertze en can niet van u zijn.
Verlanghen dat verharret mir⁶
Ende doet mich alte grootze pijn,
Toot ic aenzie dijn lieflic scijn.⁸
Du mi verhuechs ende anders gheine.

Mijn hoochste vruecht etc.

Ballade. De beginnoten d′ en f′ conjectuur (vgl. 16, 17, 96). In regel 1 b′b′-e′e′ (op ‘vrauwe van’) gelezen als bes′-f′-e′; de f′om tritonus (of es′) te vermijden.

+ Lied dat geschreven moet zijn tijdens de tweede verwijdering tussen Jan en Mergriete, de ‘vierde fase’ van zijn verhouding met haar.

6 verharret mir, ‘blijft mij voortdurend bij’; alleen op deze plaats; ik zie geen reden om, met Verdam, verharren als een bijvorm van verharden te beschouwen (ondanks de instemming van De Vreese, TNTL 59, 261).

8 ‘tot ik uw liefelijk gezicht weer zal mogen aanschouwen’.

[p. 433]

 

In can gherusten hier no daer

 

Ende alle vruecht es mi verdriet,

 

Maer als ic zie dijn aenscijn claer,

 

So es mir also wael ghesciet.

15

Al haddic weinsch, in core el niet¹⁵

 

Dan dijn te zine in trouwen reine.

 

 

 

Mijn hoochste vruecht etc.

 

 

 

Du best mi altoos int ghedacht.

 

Dat doet dijn liefste beilde zoet.

20

Slapic, wakic, dach ende nacht

 

Dijn aenscijn es mi in den moet.

 

Wel mi ghenoucht, wat ghi mi doet,²²

 

Want ic so lief en creech nie eyne.

 

 

 

Mijn hoochste vruecht, waer bestu hen?

25

Das ich so verre van dir ben,

 

Das sijn mijn vruechden cleine.

15 al haddic weinsch, ‘al zou ik alles kunnen krijgen’.

22 ‘alles wat gij met mij (als uw slaaf) doet, zal mijn hoogste behagen zijn’.