't Groot Achterhofken, Beplant ende op nieuw vermeerdert met verscheyden seer stichtelijcke Liedekens
(1664)–Anoniem Groot achter-hofken, 't–
AuteursrechtvrijVoys: Edel Artisten koen.1. IS Godt de liefde niet,Ga naar margenoot+
Laet ons ter Wereldt keeren,
| |
[pagina 52]
| |
En doen wat sy gebiedt
Na al des vleys begeeren:
Maer is den Heer der Heeren,
Alleen de liefd' en min,
Ga naar margenoot+Soo laet ons van hem leeren
Ga naar margenoot+Het meeste Ziel-gewin.
2. Laet ons nemen den keur,
Gelijck eertijdts de Ioden,
Ga naar margenoot+Die Iosua stelde veur,
Wie sy wilden tot Goden:
Maer hy nam Godts geboden
Voor 't alderweertste goedt,
En ginghse lieff'lijck nooden
Met sijn exempel soet.
3. Hoe langh wilt ghy met pijn
Ga naar margenoot+Hincken op beyde zijden,
Sal Godt de liefde zijn
Wilt hem alleen belijden:
Maer kan u Baal vryden,
Dient hem met herten lust,
Ga naar margenoot+Eermen begint te strijden
Dientmen te zijn bewust.
4. Sal u de gierigheydt
Brengen tot een vernoegen,
Sal u wellustigheydt
Des herten wensch toevoegen.
Ga naar margenoot+Och neen! ten is maer ploegen
Ga naar margenoot+En slaven sonder end',
Niet dan een pijnlijck wroegen,
En wordt daer deur bekent.
5. Wat kander soeter zijn
Ga naar margenoot+Als het herte te laven
Met den Hemelschen wijn:
Want door dees edel gaven,
Ga naar margenoot+Als in een stille haven
| |
[pagina 53]
| |
De Ziele haer vermaeckt,Ga naar margenoot+
't Welck in 't voor seyde slavenGa naar margenoot+
Geensins en wordt gesmaeckt.Ga naar margenoot+
6. Hoort eens wat Iesus seydt,
Wilt ghy gaen uwer straten,Ga naar margenoot+
By my niet langh en beydt
Ick wil u wel vry laten
Petrus en kost niet vaten
Den Heere af te gaen:
Och! Heer wat soud ons baten
Dat wy u lieten staen.
7. Wy hebben wel beproeft,
Wat ons aenbrenght het woelen,
Ons herte was bedroeft
Ten konde 't wit niet doelen:
Maer nu wy (Heer) gevoelen
U liefdens soete strael,
Soo vinden wy verkoelen,
Tot troost van onse quael.
8. Doen Iuda Godt afgingh,Ga naar margenoot+
Hoe hebben sy 't bevonden,
Moesten een vreemt Koningh
Dienen om hunne sonden;
Sy hebben tot dien stonden,
Seer bitterlijck geschreyt.
Godt sprack: wilt nu doorgronden
Van beyden 't onderscheydt.Ga naar margenoot+
9. Siet den verloren Soon,
Hoe hy liep achter lande,
Hy was het ongewoon
Te lijden dese schande;
Hy dacht menigerhande;
Met druck en grooten rouw,
Op sijns Vaders warande
En kostelijck gebouw.
| |
[pagina 54]
| |
Ga naar margenoot+10. 't Scheen eerst wel voor de wind
In 't plegen van de sonden,
Maer namaels hy bevindt
Sijn Ziele al vol wonden:
Geketent en gebonden
In duyster wegen blindt:
Och! mocht ick zijn gevonden,
Als't alderminste Kindt.
11. Och! het gedenckt my wel,
Hoe selfs de huerelingen,
Mijns Vaders hebben spel
En vreught in alle dingen:
Van blyschap sy op springen
Aen mijnes Vaders dis,
En ick moet my bedwingen
In dees' bekommernis.
12. Dit is 't beklagh en wee,
Van die soo liepen doolen
In dese wilde zee:
Haers Vaders gunst ontstoolen
Als een ongetemt Volen,
Verhoopten vreught en lust:
Ga naar margenoot+Maer den prickel verholen,
En liet haer niet met rust.
13. Waer nu de reste woont,
Is daer niet 't soetste wesen,
Dit werdt u klaer vertoont
Ga naar margenoot+In 't hert reyn uytgelesen:
Twijffelt ghy noch aen desen,
Door onbeproeft verstandt:
Soo laet den scheyds-man wesen
d'Ondervindende handt.
14. Seylt met een ruyme schoot.
Op priculeuse stroomen,
U sal haest deur den noodt
| |
[pagina 55]
| |
Het lacchen zijn benomen:
Soo ghy begint te droomen,
Oft sluymeren aen 't roer,
U sotheydt werdt vernomen
In al te spaed' rumoer.
15. Dus proeft en overleght
Met wijsheydt al u saken,Ga naar margenoot+
Dat ghy als ontrouw knecht
Niet en versuymt te waken:
Neemt acht op alle baken,
En set u coers gewis,
Wilt onbedacht niet haken
Tot 't geen u schaed'lijck is.
16. In een wilde woestijn,
Gh'en sult Wolven noch Beeren
Noch Slangen vol fenijn
Tot u vermaeck begeeren;
Om dats' u souden deeren,Ga naar margenoot+
Alsoo vlied oock de sond',
Al schijnts' u te hoveren
't Bedrogh leyt in den gront.
17. Daer men Godt recht bekent,
Daer worden al de sinnen
Geheel tot hem gewent:
Men kan niet anders minnen,
't Meest moet het minst verwinnen
't Bestaet in alle re'en:
Och! laet ons eens beginnen
Met vastigheydt te treen.
|
|